Doğum gününde aldığı bir not. Ve her sene aksaksız gelmeye devam eder. Başka bir evren. Azelya' nın başlayan macerası. Genç bir adamla kesişen yollar. Sonu belirsiz bi yolculuk.
Bizimle bu maceraya var mısınız?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Flashback (13. Yaş Günü)
Azelya o gün heyecanla kalkmıştı yatağından. Doğum günleri onun için çok önemliydi. Gelen hediyelerden ziyade ailesiyle geçirdiği dakikaları çok seviyordu.
Yatağından kalktığı gibi akşamdan hazırladığı kıyafetlerini giydi. Kırmızı eteği kabarık, elbisesinin arkasında büyük bir fiyonk vardı. Özel olarak babası almıştı.
Heyecanla aşağı indi. Annesi ve babasını arıyordu gözleri. Tam iki haftadır herkese bu günü söylüyordu. Kimsenin unutma ihtimali yoktu. Annesini mutfakta kahvaltı hazırlarken buldu. Koşarak yanağından bir öpücük aldı. Annesi elbette ki merdivenlerde duyduğu ayak seslerinden anlamıştı Azelya'nın geldiğini. Elinde doğradığı domatesi tezgaha bırakarak kızına döndü.
"Benim prensesim bugün erkenci." Azelya okul olmadığı zamanlar çok geç saatte kalkardı. Uykuyu çok seviyordu.
"Annecim bugün benim doğum günüm."Hüzünlü bir sesle söylenmişti. Unutmuş olma ihtimaliydi onu üzen.
"Biliyorum güzelim. Baban senin için pasta almaya çıktı bile." Ellerini sevinçle çırptıAzelya. Ona gösterilen ilgiden çok memnundu.
Annesiyle hazırladığı kahvaltıdan sonra babasının da gelmesiyle keyifli saatler başlamıştı. Akşama kadar odasında oynadı Azelya biliyordu ki annesi ve babası bi kaç hazırlık yapacaktı.
Akşam olunca yanına gelen kuzenleriyle oynamaya devam etti. Yavaş yavaş ortam kalabalıklaşmıştı. Amcaları, halası, teyzesi.. Herkes Azelya için burdaydı. Çok mutluydu.
Gece sonlanmayabaşlarken ayağa kalkıp gitmek için hazırlanan misafirler, Azelya'nın hediyelerini ona vermek için yaklaştı. Hepsiyle tek tek ilgilendi Azelya. Hediyelerini de sabırsızlıkla açmak için bekliyordu.
Herkesin gitmesiyle, hediyelerini alıp odasına çıktı. Hepsini güzelce kenara koydu. Üzerini değiştirip elbisesine zarar vermemeye çalışarak, özenle astı dolabına. Giydiği pijamalarla hediyelerine baktı. Açma zamanı gelmişti.
Tek tek hepsini açtı. Oyuncaklar, kıyafetler öyle mutluydu ki. Bunları odasının en güzel köşesine koydu. Her sene olduğu gibi..
Sona küçük bir kutu kalmıştı. Azelya bunu kimden aldığını hatırlamaya çalıştı. Ama gece boyunca ona bunun kimin verdiğini bulamadı. Her hediyesinde gösterdiği özeni buna da gösterdi. Açtığında kutudan sadece bir kağıt parçası çıkmıştı. Anlamsızcaçatılankaşlarıyla eline aldı.
Üzerinde isim yoktu. Zarfın kapanma kısmında sadece küçük bir gözyaşını andıran mürekkep vardı. Yavaşça açarak içinden çıkan kağıdı eline aldı. Derince aldığı nefesle yazan yazıyı okumaya başladı.
"Gözyaşı prensesi,
Bu mektup size ulaştıysa efendim. Biliniz ki sona yaklaştık. Koca bir krallık 400 sene sizi bekledik. Sonunda aldığımız o müjdeli haber herkesin umudu oldu. Burada sizi bekliyoruz. Zamanı geldiğinde büyük bir coşkuyla karşılanacaksınız. O zamana kadar, kendinize iyi bakın majesteleri.
Sevgiler, Elviryan Krallığı."
İşte bu nottuAzelya'nınneşesini kaçıran, birilerinin dalgasına gelmişti. İnanmamıştı. Ama her sene doğum günlerinde aynı notu okumaya başladı. Heyecanla beklediği o gün, gelmesin diye dualar etti. Tek kendisinin bildiği bu sır sanırım ilerde herkes tarafından öğrenilecekti. İşte o zaman neler olacaktı, Azelya' yı korkutuyordu.
