Puppet'ın Hikayesi (Golden Freddy x Puppet)

~|Kanlı Gece|~

(William)
Aptal çocuk neredeyse beni yakalatıyordu! Hiç şüphe çekmeden bu işi halletmeliyim. Kapıyı kilitleyip koridorda ilerlemeye başladım. Ana salona geldiğimde iki çocuğun yalnız başlarına sahne performansını izlediklerini gördüm. Sırıtarak yanlarına ilerledim. Kızıl saçlı çocuk konuşuyordu.
Fritz:Jeremy sen en çok hangisini seviyorsun?
Jeremy:Benim favorim Bonnie! O ve gitarı sahne performansının yıldızı bence.
Fritz:Tabi, ama ben Foxy hayranıyım. O çok havalı, ben de tıpkı onun gibi bir korsan olmak istiyorum!

(William)
Arkalarında dikilirken onlara seslendim.
William:Selam çocuklar! Burada ne yapıyorsunuz bakalım?
Fritz:Merhaba bay... güvenlik! Biz keşif yapmaya çıkmıştık.
William:Öyleyse size güzel haberlerim var. Ben buraları avucumun içi gibi bilirim. Sizi gezdirebilirim, tabi isterseniz.
Çocukların bir anda gözleri parladı. İkisi birden "Çok isteriz!!!" diye bağırdılar. İkisinin de ellerinden tutup oyuncakların olduğu yere ilerledim. İki tane balon alıp onlara uzattım. Evet! Artık aramızdaki güven sarsılmaz bir şekilde kuruldu. Ne istersem yapacaklardır. Birlikte depoya doğru ilerledik. Çocuklar yolda birbirlerine bakıp gülümsüyordu. Deponun önünde durduk. Anahtarlarımı çıkarıp kapıyı açtım. Ve açmamla birlikte çocukların ikisi de şaşkınlıkla donakaldı. Hemen içeri, arkadaşlarının yanına koştular. Ben ise çoktan arkalarından kapıyı kapatıp kilitlemiştim. Aptal çocuklar. Planım tıkır tıkır işliyor. Henry'e ne kadar ciddi olduğumu göstermenin zamanı geldi...

Bu sırada Fritz ile Jeremy, Susie'yi soru bombardımanına tutmuşlardı.
Fritz:Susie senin ne işin var burada?!
Susie:Güvenlik köpeğimi buraya getirecek. O yüzden burada bekliyorum.
Jeremy:A-ama senin köpeğin ölmemiş miydi?
Susie:Hayır! Güvenlik onu bulmuş! Ve bana getirecek. Buna inanıyorum!
Fritz:Ama kendi gözlerinle gördüğünü söylemiştin. Yalan mıydı yani? Köpeğine araba çarmadı mı?
Susie başını eğdi. Ne diyeceğini bilmiyordu. Evet, kendi gözleriyle görmüştü. Köpeği yola fırlamış ve ona araba çarpmıştı. Ama bu güvenliğe inanmak istiyordu. Köpeği geri gelsin istiyordu...
Jeremy:Sence de biraz fazla abartmadın mı Fritz? Onun üstüne fazla gitmemelisin.
Fritz önce kollarını birleştirip yan tarafa baktı. Evet böyle yaparak ileri gitmişti. İlerledi ve gözleri dolmuş Susie'ye sarıldı.
Fritz:Üzgünüm Susie...
Susie:Haklıydın. Köpeğim gitti ve geri gelmeyecek. Umarım şu an iyi bir yerdedir.(cennetten bahsediyor) O güvenliğe asla inanmamalıydım.
Jeremy de onlara katıldı. Bir süre öylece sarıldıktan sonra ayrılıp kapıya yöneldiler. Fritz kapıyı itti fakat açılmadı. Sonra kendine çekti ama yine açılmadı. Kapıyı zorladı lakin olmuyordu. Kapı kilitliydi. Sinirle kapıya bir tekme savurdu. Sonra yumruklamaya başladı. Vuruşları yavaşlarken güvenliğe saydırıyordu. Geri çekildi, umut yoktu. Artık birinin onları bulmalarını bekleyeceklerdi...

-------------

(Gabrial)
Cassidy diğerlerinin kaybolduğunu görünce çok sinirlenmişti. Onun öfkesi bugüne kadar gördüğüm en korkunç şeydi. Onu sakinleştirmeye çalıştım fakat bu mümkün değildi. Oyun alanını aramayı bitirince ayrılıp tüm pizzacıyı aramaya koyulduk. Hızlıca parti odalarına baktık ama hiçbir yerde yoklardı. Deponun önüne gelmiştik. Cassidy kapıyı zorladı fakat kapı kilitliydi. Kapıyı tıklattım ve içeriye seslendim.
Gabrial: Hey çocuklar! Orada mısınız? Biziz, Gabrial ve Cassidy! Oradaysanız lütfen ses verin!

(Jeremy)
İçeride umutsuzca otururken Gabrial'ın sesini duyduk. Heyecanla ayağa kalktım ve kapıya yöneldim. Dışarıya doğru seslendim.
Jeremy:Gabrial? Ben Jeremy. Siz de nereden çıktınız?
Sonra Cassidy'nin sesini duydum. Ses tonundan öfkeli olduğu anlaşılıyordu.
Cassidy:Tabi ki sizi arıyorduk aptallar! Oraya nasıl girdiniz? Yine başımıza tonlarca iş açmadan önce buradan çıkmalısınız!
Fritz ayağa kalktı ve şaşkın bir şekilde sordu.
Fritz:Başınıza iş açmak mı? Ne zaman yapmışım ki?
Daha fazla devam edip Cassidy'i sinirlendirmesin diye onu susturdum.
Jeremy: Bizi buradan çıkarın lütfen.
Gabrial:İyi de bunu nasıl yapacağız? Kapı kilitli.
Bir süre düşündüm. Sonra Fritzle birbirimize baktık ve aynı anda "güvenlik" dedik. Fritz heyecanla dışarıya seslendi.
Fritz:Güvenlikte buranın anahtarları var. Onu bulun ki buradan çıkabilelim!
Gabrial:Tamam onu bulacağız! Bir yere ayrılmayın!
Fritz: (¤_¤) nasıl istersen...

(Gabrial)
Hemen oradan ayrıldık ve güvenliği aramaya başladık. Zaten önceden yorulmuştuk, daha fazla koşmaya dayanamadık ve nefes nefese yere oturduk. Çok geçmeden gğvenlik bizi buldu. Kalkıp yanına gittik. Cassidy ciddi bir ses tonuyla;
Cassidy: İyi akşamlar bayım. Bir konuda yardımınıza ihtiyacımız var. Lütfen bizimle gelebilir misiniz?

William kızın bu büyümüş de küçülmüş  tavrı karşısında hem şaşırdı hem de komiğine gitti. Hafifçe kıkırdadı.
William: Tabi küçük hanım. Sorun nedir önce onu bir söyleyin.
Cassidy: Dinleyin bayım, şuan içinde bulunduğumuz durum hiç de komik değil. Arkadaşlarım depoda kilitli kaldılar ve hemen o pis yerden çıkmaları gerek.

Kızın söylediklerinden sonra William'ın yüzü bir anda değişti. Ya planım ortaya çıkarsa? İmkanı yok! Henry beni neden hafife almaması gerektiğini görecek. Role devam! Sessizce başını salladı ve çocuklarıla birlikte ilerlemeye başladı. Çocuklar sabırsız görünüyordu. Bir an önce arkadaşlarına kavuşmayı bekliyorlardı. William anahtarlarını çıkardı ve kapıyı açtı. Kapı açılır açılmaz Cassidy ile Gabrial koşarak içeri daldılar. Korkuyla bekleyen çocuklar arkadaşlarını görünce rahatladı ve birbirlerine sarıldı. William onlar fark etmeden kapıyı tekrar kapattı. Ve derin bir nefes aldı. Bundan sonra düşünmek yok, yapmak var! Elini duvara sürüyerek ilerledi. İstediğini bulduğunda gözleri parladı. Anahtarla gizli kapıyı açtı ve içeri girdi. Kapı güzelce kapatıldığında dışarıdan fark edilemiyordu. İçerideki dolaba doğru ilerledi. Sarı Tavşan kostümünün tüylerini okşadı.
William: Zamanı geldi eski dostum. Herkese kim olduğumuzu kanıtlamanın zamanı geldi...

☆~~~~~○▪︎○~~~~~☆