Sabah uyandığımda aklıma takılan bir şey vardı ilk gün ben mutfaktayken Ege bana bir şey diyecekti ama diyememişti malum bir olaydan ötürü. Ege'ye döndüm ve "ne dicektin" diye sordum kendi kendime sonra kalkıp elimi yüzümü yıkadım o an ağzımın çok kötü koktuğunu bu yüzden dişimi fırçalamam gerektiğini anladım tuvalette fırça aramaya başladım tam bir çekmeceye bakıcakken kendimi yerde buldum yam o sırada Ege'nin sesini duydum bana " iyi misin Deniz?"
diye sorunca benim olduğumu nereden anlamıştı doğru ben onla salonda yatıyorum yatağım boş olunca sorusuna "evet sadece popom acıyor" dedim çok utanmıştım Ege'nin gülme sesi geldi harika şimdi daha da rezil olmuştum cidden çok utanıyordum o anda aklıma bir şey takıldı bizim annelerimiz bize illa ulaşmaya çalışırdi aramak değil mesaj atarlardı ama sanki bizi unutmuşlardı bi anda boşverip tuvaletten çıkıp mutfağa geçtim herkes kaktı ve kahvaltı yaptık sonra bu tespitimi herkese anlattım ve beni onayladılar o sırada Ege " bizim mesaj atabilmeyi yeni akıl etmemiz ne garip" dedi evet cidden garipti ama daha garibi ailelerimizin bizi unutmasıydı biz bas baya "Unutulmuştuk".
