Secret Love //

2.8

Kapımın sert bir şekilde duyduğumda gözlerimi devirip yataktan kalktım.

Bir haftadır hep böyleydi, onu görmek istemediğim için okula gitmemiştim, sürekli mesaj atıp özür diliyordu ama bunun bir önemi yoktu bana söylediği o sözden sonra onunla konuşmak istemiyorum.

Odadan çıkıp kapıya doğru ilerledim ve onun geldiğinden emin olduktan sonra boğazımı temizledim.

"Git burdan konuşmak istemiyorum!"

Kapıya vurmayı bırakmıştı "Lütfen Chae konuşalım"

Bende aynı böyle söylemiştim ama istememişti.

Gözlerimi devirip kapının kilidini açtım ve geri çekildim.

Kapı açıldığında hızlıca yanıma gelip ellerini bileklerime sardı. "Özür dilerim"

"Affetmiyorum şimdi gidebilirsin"

"Biliyorum öyle söylememem gerekiyordu, ama sarhoştum ne dediğimi bilmiyordum, lütfen"

Bakışlarımı kaçırdım böyle gözlerime bakarken konuşmak zordu. "Benim gibi birinden neden özür diliyorsun ki? Bu sözler normal zaten"

"Bebeğim yüzüme bak lütfen, yapma böyle öyle düşünmediğimi biliyorsun"

Kollarımı ondan kurtarıp geri çekildim "lanet olsun hiç bir şey bilmiyorum ben! Tek bildiğim o lanet olası gece bana oruspu iması yaptığın!"

Arkamı dönüp salona ilerlediğimde peşimden gelmişti, koltuğa oturdum. Önüme geçip diz çöktü ve ellerini açıkda olan dizlerime koydu.

"Lütfen böyle yapma seni seviyorum"

"Keşke bana bunu bir hafta önce söyleseydin"

Ellerini ellerime çıkarıp tuttu "beni affetmen için her şeyi yaparım, ne istediğini söylemen yeterli"

Tek suçlu olan o değildi yaptığım şey yanlıştı, yazdığım şeylerin elde tutulur bir yanı yoktu ama onunda söyledikleri fazla ağırdı.

"Peki" dedim "ama bir daha bu tarz bir şey olursa son olur" diye ekledim.

Ellerimi art arda dudaklarına değdirip öptü "söz veriyorum seni daima mutlu edeceğim"

Ellerimi bırakıp yanaklarımı avuçlamış ve hiç beklemeden dudaklarımızı birleştirmişti.