Reclaiming My Mate

Κεφάλαιο 30

ΛΑΙΛΑ

Βρισκόμουν ξαπλωμένη στην ξαπλώστρα δίπλα στην πισίνα με τον ήλιο από πάνω μου να χαρίζει απλόχερα την ζεστασιά του στην ημέρα και κάτι μέσα μου ευχόταν να είχα την ικανότητα να σταματήσω τον χρόνο ακριβώς εκείνη την στιγμή όπου όλα ήταν ήρεμα χωρίς αρνητικές σκέψεις ή έγνοιες και να το απολαύσω όσο περισσότερο μπορούσα.

Η πλάτη μου είχε θεραπευτεί πλήρως με την πληγή μου να έχει εξαφανιστεί λες και δεν υπήρξε ποτέ. Ό,τι κι αν είχαν μέσα οι κρέμες που είχε απλώσει στην πλάτη μου και τα βότανα που μου είχε δώσει να πιώ η Εμίλια το προηγούμενο βράδυ είχαν κάνει την δουλειά τους και με το παραπάνω.

Η Εμίλια ήταν πραγματικά ένας απίστευτος άνθρωπος με έναν υπέροχο χαρακτήρα. Μου ήταν δύσκολο να συνηθίσω στην ιδέα ότι ήταν μια γηραιά, την στιγμή που οι υπόλοιποι γηραιοί ήταν τόσο σνομπ και τόσο υπεράνω λες και ήταν καλύτεροι από τον οποιοδήποτε άλλο λύκο. Όχι η Εμίλια! Ήταν ένας άνθρωπος έξω καρδιά με ένα μοναδικό χιούμορ που σε έκανε αμέσως να χαλαρώσεις και να δεθείς μαζί της, μου είχε προτείνει αν ήθελα να μείνω μαζί της στο εξοχικό για όσο ήθελα -εφόσον το επιθυμούσα - μια πρόταση στην οποία ήθελα απεγνωσμένα να πω ναι αλλά ήταν αδύνατον να δεχτώ. Κάτι τέτοιο θα τραβούσε την προσοχή και αυτό ήταν το τελευταίο που θέλαμε.

Αρκετή προσοχή είχε τραβήξει η απουσία του Ντιμίτρι από το πάρτι της Ιρένε το περασμένο βράδυ δεν χρειαζόταν να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα ειδικά μια στιγμή σαν αυτή όπου κανένα άλλος πέρα από εμάς και τους φίλους μας δεν γνώριζε για την παρουσία της Εμίλια στον αγέλη. Ήταν ο κρυφός άσος στο μανίκι μας που θα τον χρησιμοποιούσαμε την κατάλληλη στιγμή.

«Κανονιά!» φώναξε ο Νόα σπάζοντας την ησυχία και βούτηξε με φόρα μέσα στην πισίνα στέλνοντας αρκετό νερό πάνω σε εμένα και την Μία.

«Hey» φωνάξαμε με μια φωνή η Μία και εγώ ξαφνιασμένες από την υγρή επίθεση του.

«Το νερό είναι υπέροχο».

«Γι' αυτό είπες να μας λούσεις με αυτό» του αντιγύρισε η Μία.

«Νεράκι είναι δεν σας έριξα δε και κανένα βιτριόλι».

Ο μικρός διαπληκτισμός τους και ο ανταγωνισμός τους για το ποιος θα έλεγε τελικά την τελευταία λέξη δημιούργησε ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη μου. Δεν μπλέχτηκα ανάμεσα τους, μετά από τόσα χρόνια είχα μάθει απλά να κάθομαι και να απολαμβάνω αυτούς τους δήθεν καυγάδες τους που πάντα κατέληγαν με τον Νόα και την Μία να φιλιούνται. Αυτή η φορά δεν διέφερε σε καμία από τις προηγούμενες. Σε χρόνο ρεκόρ ο Νόα βρισκόταν έξω από την πισίνα με την Μία μέσα στην αγκαλιά του σε στιλ νύφης με τους δυο τους να πέφτουν και πάλι μέσα στην πισίνα. Όταν αναδύθηκαν μέσα από το νερό ο Νόα είχε ήδη ενώσει τα χείλη του με της Μία και η φίλη μου είχε τυλίξει τα χέρια της γύρω από το λαιμό του άντρα της.