The Hidden Heiress of Familia Fernández de García

Chapter 3

♡♡

Someone’s POV

“Mi Amor, Estas bien? (My love, are you ok?)” My wife asked

“Estoy asustado mi amor (I’m scared my love)” I answered

“Por qué tienes miedo mi amor? Es tu decision después de todo. (why are you scared my love? It’s your decision after all)” My wife said

“Wag kang matakot mahal ko, alam kong hindi papabayaan ni Claudette si Dulce dun” My wife said

“I know Lau, hindi niya papabayaan si bunso kasi alam niya yung rason kung bakit natin siya tinatago. Kinakabahan lang ako mahal ko kasi alam kong maninibago doon si Dulce.” I said

“Wag kang mag-alala mahal ko, kilala ko ang mga anak natin hayaan nalang natin muna sila, at Mabuti nga ngayon kasi walang nakakakilala kay Dulce, naging maingat tayo ng matagal na panahon mahal ko, ang Mabuti pa mahal ko pabantayan mo sila ng hindi nila nalalaman.” My wife said

“Sisiguraduhin kong ligtas sila mahal ko” I said.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
Lau’s POV
A F T E R 13.17 H O U R S

The plane already landed. Dulce is now awake and we are about to get down from the plane.

“Ate lau, San tayo magsstay?” Dulce asked

“Sa bahay nila mamá tayo mag-sstay” I answered

“You know the place ate?” She asked again

“Ofcourse, ilang beses na rin akong nakapunta dun. Just wait hermanita (Baby sis) may magsusundo satin.” I said

“Oh, Ok” She said

I called tío Leandro, the eldest sibling of our mamá ofcourse. I told him that we’re now here at the airport waiting, as off now I have noticed that there’s no paparazzi here, baka hindi nila alam na pupunta ako dito-kami pala. Minutes later dumating na si tío as fast as we can sumakay na kami agad sa kotse niya.

“Tío, matagal ba ang byahe papunta sa bahay?” Dulce asked

“Hija, minuto lang ang bibilangin para makarating sa bahay ng iyong mamá” Tío answered

“Sa bahay ni mamá? Ang akala ko sa bahay nila abuela (grandmother) kami?” I asked

“Lau hija, doon kayo pinatutuloy ng papá niyo” Tío said

I sighed, ang akala ko kanila abuela kami tutuloy, ano nanaman kaya ang pumasok sa isip ni papá.

As our tío said, minutes lang ang dumaan at nakarating na kami agad sa bahay or should I say mansion ni mamá. Binaba na ni tío yung mga gamit namin at umalis din siyang agad.

“Tara na Dulce, mag-aayos pa tayo ng mga gamit natin” I said. And as of that pumasok na kami ni Dulce sa mansion, buti nalang at malinis ang mansion hindi na kami maglilinis ni Dulce.

“Dulce, your room is on the first floor, first room.” I said. Umakyat na kaming dalawa sa taas para pumunta sa mga kwarto namin at para narin mag ayos ng gamit. After a minute natapos na akong ayusin yung mga gamit ko. Bumaba ako para mag handa ng kakainin namin ni Dulce, and as expected may laman na are ref kumpleto na ang laman nito.  Nagluto ako ng adobo kasi tinuruan ako ni mama magluto nun noong nandito kaming dalawa para magbakasyon. Tatawagin ko na sana si Dulce pero nakita ko na pababa na siya.

“Dulce, tara kain tayo” Sabi ko. Lumapit na kami ni Dulce sa lamesa at umupo para kumain.

“Dulce, you need to hide your identity hindi ka dapat nila makilala bilang isang Fernández de García” I said

“Hmm, anong gagamitin kong name and surname ate?” She asked

“Jewel Tiffany Gonzales will be your name” I answered

“Ikaw ate? Will you be still using your name?” Dulce asked again

“Of course, ikaw lang naman ang dapat magtago ng identity mo, and kahit na palitan ko yung pangalan ko makikilala pa rin nila ako.” I said

“Sabagay, kilala nga pala kayo ng buong mundo” She said

“Haha, don’t worry darating din yung araw na lalabas ka na bilang Fernández de García, remember that” I said.

Tumayo na kaming dalawa and si Dulce na yung maghuhugas syempre ako yung nagluto. Hinintay ko lang matapos maghugas si bunso then umakyat na ko sa kwarto ko and syempre siya din. May jetlag pa kami kaya kailangan namin magpahinga.

♡♡