Camdan bakarak iç geçirdim 'Ah soğuk İstanbul neden güneş açmassın ki ! ' Ah ne güzeldi Antalya o sıcak yaz günleri, o sıcak iklimi, turistler.. . Eski arkadaşlarımı özlüyordum öğretmenlerimi hizmetkarları orası benim ilk ve asla unutamayacağım güzelliklerle dolu evimdi. Ta ki evlat edinene kadar . Evet ben bir evlatlıktım ailem beni bebekken terk etmiş ve beni yetimhanenin bahçesinde bulmuşlar. Hangi cani aile bunu yapabilirdi ki ama gene onlara kin tutmuyordum . Mutlaka belli bir sebebi olmalıydı . Öyle değil mi ?.En azında öyle umut ediyordum. Ah bu arada ben Lara üvey ailemle birlikte İstanbulda yaşıyorum. Annemin adı Meryem babamınkiyse Can( yani üvey annem ve babam) Onlar bana çok iyi bakıyorlardı onlara minnet borçluydum bana her zaman son moda kıyafet alıyorlardı ve zengin zübbelerin gitti bir özel koleje gidiyordum. Okulda tek başına dolaşan şu sessiz tiplerdendim. Pek arkadaş canlısı olduğum söylenemezdi ama halimden mutluydum birden arkamdan bir ses cama dalmış olan bedenimi sarsmıştı arkama döndüğümde bu Meryem annemdi ;
-Gene düşüncelere dalmışssın Lara.Sıkılmış gibi duruyorsun . Baban senin için çok güzel bir öğlen yemeği hazırladı hadi üstünü değiştirip aşağıya in hem belki kafan dağılır tamam mı canım ?
diyerek güler yüzle aşağı indi. Ah bu aile beni hak etmiyordu bu kadar güzel ve tertipli bir aile beni üzgün görmemek için beni şımartıp bana özel hediyeler verip duruyorlardı . Keşke onlara layık olabilseydim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Melez
FantasyDaha önce hiç ölümden sonra ne olacağını düşündünüz mü ? Belki de şu ana kadar düşünmekten korkmuşuzdur. Sanki hiç ölmeyecekmişiz gibi aldırmadan yaşamımıza devam etmişizdir. Ben de sizin gibiydim ta ki kazaya kadar. Aydınlık melekler ve düşmüş şey...
