Eve gidip ailemle konuştum ve hemen hazırlıklara başladım bavuluma eşyalarımı ve kitaplarımı yerleştirdim. Annem 'Ah Can kızımız büyüdü' (sanki doğduğumdan beri obana bakmış gibi ) dedi babam 'Lara seni çok özleyeceğiz ' dedi bende sizi özleyeceğim diyerek gülümsedim. Gerçekten beni öz kızları gibi seviyorlardı. Ve mükemmel bir çifttiler. Babam beni okula bıraktıktan sonra okulun önünde bekleyen otobüse bindim otobüs çok da kalabalık sayılmazdı .Cam kenarına oturup kulaklıktan müzik dinlemeye başladım. Artık yolculuğumuz başlamıştı. Yollardan geçtikçe birden öz ailem aklıma geldi. Beni niye bırakmışlardı kimdi gerçek ailem beni sonradan aramışlar mıydı ? diye düşüncelere dalarken uyuyakaldım. Birden bir çığlık sesi gelmesiyle uyanmam bir oldu neler oluyor diye bakınırken bazı kızların ağladıklarını gördüm şoför frenler tutmuyor diye bağırınca aniden şok geçirmişe döndüm yolda ne olduğu hakkında bir fikrim yoktu korkudan yerimden kalkamamış sadece kemerime sıkı sıkı tutunmuştum. Gözlerimi kapadım ve kendimi sakin tutmaya çalıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Melez
FantasyDaha önce hiç ölümden sonra ne olacağını düşündünüz mü ? Belki de şu ana kadar düşünmekten korkmuşuzdur. Sanki hiç ölmeyecekmişiz gibi aldırmadan yaşamımıza devam etmişizdir. Ben de sizin gibiydim ta ki kazaya kadar. Aydınlık melekler ve düşmüş şey...
