Babam okulun önünde arabayı durdurup 'İyi dersler tatlım' dedi. Ben de ''Teşekkür ederim baba iyi işler ' diyerek arabadan indim. İner inmez okulun kapısının önündeki büyük ÖZDEMİR KOLEJİ yazısını gördüm. umursamadan okulun içine girerek sınıfımı buldum ve her zamanki oturduğum yere yerleştim.
Zilin çalmasına daha vardı bende bu yüzden defterimi çantamdan çıkararak bir kağıt koparıp Antalyadaki ilk evime ve arkadaşlarıma yazacağım mektubu düşündüm evet onlarla ayda1 kez filan mektuplaşırdık. o son model bilgisayar ve telefonlar yetimhade yoktu. sadece haftalık izinlerde internet kafeye gidebiliyorduk oda en fazla 1 saat sürüyordu. Birden arkadaşlarımı düşünerek küçük bir gözyaşı yanağımdan süzüldü. Daha sonra hocanın gelmesiyle birlikte derse başlamış ve tenefüs zili çalmıştı. Birden bir anons sesi duydum. Sayın Lara Atahan ( üvey babamın soyadı) müdür odasına bekleniyorsunuz. Dedi başta bir başkasıdır benle aynı isimde olamaz mı ve beni niye istesinlerki diye düşünürken art arda4 anons yapılınca onun ben olduğunu anladım hemen koşarak müdür odasına girdm.müdür'Lara sanırım biraz duyma probleminiz var' diyerek şaka yaptı ama ben gülmemiştim. Her neyse diyerek konuyu açtı edebiyat kulübüne girmeni istiyoruz babanı arayıp bilgilendirmiştik dedi ' Ben de evet biliyorum katılacağım ' dedim fakat barı şartlarımız var sizi ve bazı diğer seçilmiş arkadaşlarınızı bir yaz kampına götürmemiz gerekiyor öğretmenlerin seni ve arkadaşlarını çalıştıracak. Kabul ediyormusunuz ? dedi (yok artık bide yazımı al, oldu canım piskopat lan bunlar) diye düşündüm ama bunu ailemi mutlu etmek için yapacaktım ve o laf azımdan çıktı KABUL . Müdür hemen evine gidip hazırlan yarın yola çıkıyoruz dedi hemen yarın mı dedim oda merak etme okul işlemlerini be halledicem öğretmenlerin sana sınavlarda kolaylık sağlayacak dedi zaten ne kadar başarılı öğrenci olduğun ortada diyerek gülümsedi hiçbir tepki vermeden dışarı çıktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Melez
FantasyDaha önce hiç ölümden sonra ne olacağını düşündünüz mü ? Belki de şu ana kadar düşünmekten korkmuşuzdur. Sanki hiç ölmeyecekmişiz gibi aldırmadan yaşamımıza devam etmişizdir. Ben de sizin gibiydim ta ki kazaya kadar. Aydınlık melekler ve düşmüş şey...
