dersler cok yogun oldugundan ara buldugumuz ilk firsatta birlikte disari cikacagimiza soz verdigim arkadaslarim ve sevgilimle sonunda bir araya gelebilmistik.
bu surecte minhoyla aram cok guzeldi. bana hep cok ozelmisim gibi hissettirmesi hosuma gidiyordu.
bulabildigi her firsatta yanima geliyor, disari cikariyor, cok guzel seyler soyleyip beni buyuluyordu.
gerci buyulenmem icin lee minhonun varligi bile yeterdi.
su anda da karsimdaki felix ve jisungun birbirlerine sirnasmalarini izlerken bir yandan da minhonun gelenlere iceceklerini hazirlamasini seyrediyordum.
kisaca gozlerimi kutsuyordum da denebilir.
elimdeki ickimden bir yudum alirken felix ve minhonun bizi tanistiracagi kisiyi bekliyordum.
kim oldugunu soylememislerdi tek bildigim birazdan burda olacagiydi.
felixin birden ayaklanmasiyla da geldigini anlamis oldum.
felix yanimiza gelen cocuga sarildiktan sonra bize donup "sizi kuzenimizle tanistirmak istemistik sonunda geldi beyefendi."
"merhaba ben jeongin!" utangac bir sekilde benle jisunga bas selami verdikten sonra da minhoya el salladi.
minhonun adini daha yeni ogrendigim cocuga "hic gelmeseydin pasam." demesiyle jeonginin biraz daha utandigini farkettim.
"ya hyung kusura bakmayin! elimden geldigince hizli olmaya calistim."
"minho karismasana cocuga. hic sorun degil jeongin." jeongine sicak bi gulumseme sundugumda yuz ifadesinden anladigim kadariyla rahatlamisti.
zaten amacim da utanmamasi icin rahat bir ortam olusturmakti.
"bu arada ben hyunjin!"
"cok memnun oldum hyung," duraksayip minhoya bakti goz ucuyla "zaten minho hyungla konustugumuzda senden bahsetmisti."
karsimdaki kucuk cocugun suratini mincirasim gelmisti o an. tabii yeni tanistigimizdan korkmasini istemiyordum bu yuzden yapmadim.
"ya innie!" jisungun birden bu sekilde hitap etmesiyle jeongin sasirarak ona bakti.
onun da jeongini rahatlatmaya calistigini biliyordum. ve acikcasi jisung bu konuda benden daha iyiydi.
"nasil bu kadar sirin olabilirsin!" hakliydi jisung, hepsi nasil bu kadar tatli olabilirdi? genetik diye dusunup minhoyu izlemeye devam ettim.
arada yanimiza geliyor, yanagimdan makas aliyor ya da opuyor, espiriler yapiyor ve geri isine donuyordu. onun bu ilgili hallerini cok seviyordum.
ortamdaki konusmayi anlamaya calissam da yetisemiyordum. jisungun cok hizli bir sekilde konusmasi yetmiyormus gibi bir de anlatirken guluyordu. bu yuzden anlattigi seyi anlamak giderek zorlasmaya baslamisti.
en azindan benim acimdan oyleydi cunku felixin minik arkadasimi dikkatle ve gulerek dinlemesinden onun ne anlattigini anladigi belli oluyordu.
kisa bir sure sonra onumuzde birinin durmasiyla kafami kaldirdip gelen kisiye baktim. kim oldugunu bilmiyordum ama jeongin ve felixin birbirine saskin bir sekilde baktigindan onlarin tandigini anlamistim.
kimse bir sey soylememisti, cocuk bir sure durdup bize ve ozellikle minhoya baktiktan sonra gitmisti.
jisungun "taniyor muydunuz?" diye sormasiyla felix kafasini salladi.
"maalesef" dedi jeongin de hemen arkasindan.
sasirdim dedigi seyle kim oldugunu simdiden oldukca merak ediyordum.
tabii ki merakimi bastiramadigimdan "kimdi ki?" diye sormadan edememistim.
jeonginle felix ilk basta soyleyip soylememek arasinda kalmislardi. bir sure birbirlerine baktilar ve daha sonra felix bana donup konustu "seungmin," duraksayip devam etti "abim eski sevgilisi."
acikcasi bunu beklemedigimden gercekten soka ugramistim. minhonun eski sevgilisinin neden yanimiza geldigini ve minhoya ozenle baktigini anlamlandiramadim aklimda.
"neden maalesef dediniz ki?" tek merak edenin ben olmadigimi jisungun konusmasiyla anladim.
jeongin yuzunu eksiterek konustu "cunku hyungun onu cok sevmesine ragmen aptal gibi davranip onu uzdu, yani cok iyi bir sekilde ayrilmadilar"
felix jeonginin bacagini ufakca durttugunde susmustu jeongin.
neden onu susturma gereginde bulunmustu bilmiyordum ama nedense beni kuskulandirmisti. ya da sadece kafamda kurmayi engelleyemedim.
sevgilime guvensem de kendimi kotu hissetmekten kendimi alamamistim.
moralim bozuldugundan gecenin kalaninda da surat asip durdum. seungmin denen kisiyi gormemle gercekten butun sinirlerim gerilmisti.
ben onlara ilgi vermedigimden dolayi bir sure kendi kendilerine konussalar da daha sonrasinda kalkmistik.
nedense minhoya sinirliydim. kuruntularima kapilip ikimizi de uzmek istemiyordum ama olan seyleri aklimda buyutup ustune seneryolar yazmaya baslamistim bile.
cocuklardan ayrilip jisungla birlikte eve gectigimizde de dusunmeye devam ettim. bu gece uyumak yerine yapacagim sey belliydi.
______________
hyunjin bi aralar ben ya malsf :/
oylariniz ve yorumlariniz beni motive ediyo lutfen atmayi unutmayin🥺🥺
ŞİMDİ OKUDUĞUN
kiss me or leave me • hyunho
Fanficjisung: karsi dairedeki adam gercek mi? texting-duzyazi
