«Δεν πρόκειται να φύγω ποτέ».

«Οι πρώτες μέρες»

Ήταν οι πρώτες μέρες
που είχαν την μικρούλα τους στο σπίτι.
Το πλασματάκι τους που ήρθε να ολοκληρώσει την ζωή τους ήταν μόλις πέντε ημερών πια και η ευτυχία ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα τους.
Το μωράκι τους όσο περνούσε ο καιρός τους έμοιαζε όλο και περισσότερο αλλά το μόνο πράγμα που ήταν ίδιο από την στιγμή που γεννήθηκε ήταν το χρώμα των ματιών της.
Ήταν το ίδιο με της Άννας ενώ τα μάτια της ήταν μεγάλα και εκφραστικά αλλά ταυτόχρονα είχε ένα γλυκό βλέμμα όπως έχει ο Δημήτρης.
Δεν χωρούσε στην αγκαλιά τους, ήταν τόσο μικρούλα αλλά και υπερβολικά ήσυχη.
Ήταν σαν να μην είχαν μωρό ενώ καθόταν
και την χάζευαν με τις ώρες που κοιμόταν.
Η μικρή τους ζύγιζε μόνο τρία κιλά ενώ της άρεσαν πολύ οι αγκαλιές και ιδιαίτερα της Άννας,
ηρεμούσε αμέσως μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα χωρίς καμία ιδιαίτερη προσπάθεια.
Ήταν μεσημεράκι η Άννα μόλις είχε κοιμίσει την μικρή, πήρε κάποια πράγματα που είχαν αφήσει στο δωμάτιο και έπειτα πήγε στην κουζίνα που είχε ετοιμαστεί το μεσημεριανό.
Ήταν κοκκινιστό με ρύζι και σαλάτα εννοείται.
Δ-κοιμήθηκε;
Α-ναι, μόλις.
Η Άννα πήγε να ανοίξει το συρτάρι για να βγάλει μαχαιροπήρουνα μέχρι που την σταμάτησε
ο Δημήτρης.
Δ-δεν χρειάζεται να φέρεις κάτι,
είναι όλα έτοιμα.
Όταν γύρισε η Άννα και είδε το τραπέζι απλά πλησίασε με ένα πολύ γλυκό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο της.
Α-δεν ξέρω πως να σε ευχαριστήσω, αλήθεια.
Δ-δεν χρειάζεται να με ευχαριστήσεις για τίποτα. Περιμένω όμως να μου πεις την γνώμη σου για το φαγητό.
Α-εντάξει.
Κάθισαν στο τραπέζι ενώ πήγε να της σερβίρει κρασί όμως τον σταμάτησε.
Α-δεν κάνει να πιω, το ξέχασες;
Δ-η αλήθεια είναι πως ναι.
Α-δεν πειράζει.
Του είπε χαμογελώντας.
Α-θα βάλω λίγο νερό.
Δ-να σου βάλω εγώ;
Α-δεν χρειάζεται.
Του είπε κοιτάζοντας τον τρυφερά ενώ σηκώθηκε παίρνοντας το ποτήρι της και πήγε στο ψυγείο να πάρει την κανάτα με το κρύο νερό να το γεμίσει
και μετά κάθισε ξανά στο τραπέζι.
Της σέρβιρε, σερβιρίστηκε και ο ίδιος ενώ πριν αρχίσουν να συζητάνε σήκωσαν τα ποτήρια τους και έκαναν μια πρόποση.
Συγκεκριμένα ήταν πρωτοβουλία του Δημήτρη αυτή την φορά.
Δ-σε όλα τα όμορφα που ήρθαν μαζί
με την μικρή μας.
Α-και που θα έρθουν ακόμα περισσότερα
στο μέλλον.
Συμπλήρωσε η Άννα ενώ τσούγκρισαν τα ποτήρια τους και ξεκινώντας το φαγητό τους.
Δ-πως σου φαίνεται;
Ο Δημήτρης είχε αγωνία να μάθει.
Η Άννα το κατάλαβε και αποφάσισε λίγο να του κάνει πλάκα χρησιμοποιώντας αρκετούς μορφασμούς πως και καλά σκέφτεται με το πρόσωπο της.