Selcouth (Frisson Series 2)

CHAPTER 30

Remember

I brought Kade to one of my private properties in Batangas. Watching him amazed with it, satisfied me. I love watching all his reactions. Para s'yang bata na manghang-mangha sa mga nakikita niya.

On this trip, having Kade besides me and the way he gives me comfort and peace… I admitted that I indeeds started to catch feelings for him—no. I definitely catched feelings.

Hindi s'ya mahirap mahalin. He's the purest person I have met. Gusto ko s'ya para sa akin lang.

I looked for the last time. I'll surely miss the noises of Manila. I finally decided to pursue my dream abroad. It was hard to leave Kade here but I need to.

"You gonna miss me. I'm sure of that," nakangisi sa akin si Bryn. Sa Mariyah sa tabi niya ay parang wala lang sa kaniya na aalis na ako.

"I'll doubt that." Saad ko.

"Well kung mamimiss kita, dadalawin na lang kita sa Italy. It's not that hard naman." Tumango-tango ako sa sinabi ni Mariyah.

Muling dumapo ang tingin ko kay Bryn. Disbelief written on his face as he scanned Mariyah.

"How about you, Bryn? Bibisitahin mo rin ba si Tori sa Italy kapag namiss mo s'ya?" Mariyah playfully asked Bryn.

Ngumiwi si Bryn at masamang tinignan si Mariyah. I laughed.

"Hindi ako kasing cringe mo," sabat nito kay Mariyah.

Pinilit ko si Kade na huwag na akong ihatid sa airport. Si Bryn and Mariyah lang ang naghatid sa akin. My family? They'll visit me in Italy next week.

Alam kong nalulungkot si Kade sa pag-alis ko. Mas pinili niya na lang na huwag magsalita at suportahan ako sa mga desisyon ko. I stared at him through the screen of my laptop.

Namumungay ang mga mata niya at mukhang inaantok na. Tumingin ako sa paligid, I decided to stay in the library since I have one hour vacant. Tirik na tirik ang araw dito sa Italy habang inaantok na si Kade sa lalim ng gabi sa Pilipinas.

"Are you sleepy?" I asked. Bumaba ang tingin ko sa mga notes. Sinusubukan ko itong basahin pero walang pumapasok sa isip ko.

"No! I'm fine," I looked at him. He's beaming but I can see how sleepy he is. I chuckled and gave my full attention to him.

"Pwede ka naman matulog, let me watch you sleeping."

"Ayos lang ako, Tori. Kamusta ka dyan?"

I sighed. Talagang tumitigas na ang ulo niya. Madalas niya na akong sinasaway kapag sinasabi kong matulog na s'ya. He's always like that. Gagawa at gagawa talaga s'ya ng paraan makapag-usap lang kami.

"Well, I'm doing great. I enjoy the lessons."

"How about friends? May mga kaibigan ka na ba dyan?"

"Hindi ko kailangan ng kaibigan, Kade. I'm fine alone. Nandito naman ako para mag-aral not to make friends."

"Still, makes friends. Ang boring kaya kapag walang kaibigan. Enjoy your college journey," ngumisi s'ya sa akin.

I rolled my eyes, "I already enjoy my college journey. Now I only think about acads."

We talked for half an hour until he fell asleep. Pinapanood ko s'yang payapang matulog. Hindi niya na kinayanan ang makipag usap sa akin at nakatulugan na. I smiled as he made noises.

"So this is where you stay while vacant?" Umangat ang tingin ko sa isang lalaki na hindi pamilyar sa akin. I tilted my head and scanned him. Kahit ano'ng titig ko sa kaniya, hindi ko s'ya makilala.