𝙳𝚎𝚖𝚘𝚗 𝚂𝚕𝚊𝚢𝚎𝚛 𝚡 𝚁𝚎𝚊𝚍𝚎𝚛

Shinazugawa Sanemi

“ .. ne yazıyorsun nemi? ”

adamın önünde duran kağıda göz atmak için biraz daha yaklaşırsın. ancak sanemi kolunu hareket ettirerek dağınık kanjiyi hızla gözünüzden saklar.

“ hayır-dur, henüz göremezsin.”

"hm? Çalışmanı öğretmeninden saklamak, öyle mi? ” yine de kolunun hareket etmeye devam etmesini izleyerek geri çekilirsin. küçük bir gülümsemeyle parlıyor - çocuksu ve tatlı.

"Sabırlı ol, Sensei. ”

sevgilinize yazmayı öğretmeye başladığınızdan bu yana beş zor gün geçmişti. sert bir şekilde ısrarcıydı, uyanabildiği her anı uyguluyordu. sabırsız olduğu kadar çabuk öğrenen biriydi.

“ .. hey sanemi, neden bir anda yazmayı bu kadar çok öğrenmek istedin?" birine yazmayı düşünüyor musun diye mırıldandın, birkaç saniye cevap vermedi

"evet.. çocuklar.. o lanet mektupları tekrar tekrar gönderip duruyorlar.. yani-"

“Demek birazını geri göndermek istedin? ne kadar tatlı! ve onlardan hoşlanmadığını sanıyordum," sert çocuk. Sanemi'nin yaptığın yoruma gözlerini devirdiğini ve kollarını esnetmek için bir an ayırdığını görürsün.

“ Bunu asla söylemedim .. ve tek sebep bu değil. ”

" ah? diğer sebep ne peki ” bir kez daha erkek arkadaşına doğru yürürken dizlerinin üstüne çöküp kollarını onun boynuna doluyorsun. dikkatle, kağıdına bakmak için yana eğilirsin. sanemi sana bakmak için döner,

" Çok sabırsızsın, biliyor musun? zaten işim bitti-” Kâğıdı masadan kaldırıp içindekileri inceliyor. neredeyse kendi işine tiksinti içinde yüzünün değiştiğini izliyorsunuz.

" .. Sorun nedir? ”

“ hiçbir şey.. unut gitsin. Kâğıdın uçlarını tutuyor ama daha ikiye ayırmadan onu durduruyorsun.

"hayır sanemi. yapma çok uğraştın göreyim bebeğim ”

“ Ne anlamı var? Görünüşe göre .. lanet olası bir çocuk bu boku yazmış. ” Kağıdı elinden alırsın. sanemi tepkini görmek istemeyerek arkasını döner. Yazma biçiminden kesinlikle nefret etti, ama sen etmedin.

kağıt çeşitli, beceriksiz fırça darbeleri içeriyordu. Hatalarını, birçok kez yeniden başladığı kağıtta görebiliyordunuz. ama durmadan aynı kelimeleri tekrar tekrar yazdı. kağıdı kenarlarına kadar doldurdu.

ve o sözler şunlardı,

“ .. 'seni seviyorum [e/a].' ah nemi..”

“ .. yazmayı öğrenmek istememin diğer nedeni .. sana yazmaktı .. senin için yazmaktı." sanemi arkasını döner, elindeki tek sayfaya bakar,

"Bazen sana söylemeye cesaret edemediğim onca şeyi... Buna yazmak istiyorum. okuman için ”

"Gerçekten bunu mu söylüyorsun Sanemi? o zaman.. sana daha çok kelime öğretmeliyim—”

"hayır-" uzanıp kağıdı nazikçe gülümseyerek sizden alıyor. adam çarşafı daha temiz olan tarafa çevirir ve fırçasını bir kez daha siyah mürekkebe batırır.

“en azından henüz değil. önce bunu düzeltmeliyim bu şimdiye kadar yazacağım en önemli şey. ”