π⁶

11 3 0

lwaqsnaa tarafından

lwaqsnaa tarafından

"HYUNJIN?!"

Aceleyle kayalıkların en ucuna koştum ve aşağıya baktım. Uçurumun aşağısında... Hyunjin kanlar içinde yatıyordu... Bir an gözlerim benimle oyun oynuyor sandım ve gözlerimi ovuşturdum.

Hemen telefonumu cebimden çıkardım ve kayalıklardan aşağıya doğru koşarken ambulansı aradım. Ardından Jisung ve Minho'ya haber vermek için tam numaraya tıklayacağım sırada Hyunjin'in yanına vardım.

"HYUNJIN! KALK LUTFEN KALK"

Başı kanlar içindeydi...

"JISUNG, JISUNG ACIL SAHILE GELIN. HYUNJIN KAYALIKLARDAN DÜŞTÜ. AMBULANSI ARADIM EVET ÇABUK OLUN."

"HYUNJIN LUTFEN KALK YALVARIRIM"

___________

Hastanedeyiz.

Hyunjin yoğun bakıma alındı. Benim ise koltukta oturup başımı ellerimin arasına alıp düşünmekten başka yapabileceğim hiçbir şey yok. Keşke onu kurtarabilseydim. Keşke fotoğraf çekmeyi reddetseydim.

Ağlamaktan gözlerim yanmaya başlayınca gözlerimi ovuşturdum. Jisung ve Minho yanımda, beni teselli ediyorlardı. Tek istediğim yaşamasıydı. Tek istediğim onunla beraber tekrar mutlu olabilmekti.

"Jisung o, o ölmeyecek değil mi? Yaşayacak... İyileştirecekler onu değil mi? Cevap versene... Tekrar uyanacak değil mi? Jisung bir şey söyle lütfen..."

"Bilmiyorum... Felix hiçbir şey bilmiyorum lütfen sakin ol. Doktorlar birazdan bilgi vereceklerdir. Sakin ol artık. Ağlamayı Kes lütfen. Ona bir şey olmayacak... Tekrar birlikte olacaksınız..."

Minho da onu onaylamaya başladı. Hyunjin yaşayacak. Ona bir şey olmayacak. Onu tekrar görebileceğim.

Tekrar mutlu olacağız...

O beni bırakmayacak, bende onu bırakmayacağım. O bensiz yaşayamaz. Bende onsuz yaşayamam.

__________

Saatlerdir Hyunjin'den yaşadığına dair bir bilgi bekliyoruz fakat ne Doktorlar bir şey söylüyor ya da farklı bir şey oluyor. Hiçbir şey olduğu yok. Hyunjin'i görmeme de izin vermiyorlar. 5 dakikacık bile... Onu göremiyorum...

___________

Hyunjin... Hyunjin beni bıraktı... Dayanamadı ve gitti... Savaşamadı... Beyin kanaması geçirdiğini ve durumunun kritik olduğunu söylediler. İnanmamıştım ve inanmak istemedim... Ama şimdi... Beyaz çarşafla çıkardılar onu. Yanına gitmek istedim. Ona son bir kez sarılarak saatlerce ağlamak istedim. Son bir kez öpebilmek istedim onu. Onu kendime istedim. Kendime saklamak istedim...