Περίμενα λοιπόν έξω απο την πόρτα της Έλλης για να της εξηγήσω την απίστευτη τροπή που πήραν τα πράγματα μετά την άφιξη της "πολυαγαπημένης" μου Δανάης. Για κάποιο παράξενο λόγο είχα άγχος. Οπότε όπως κάθε φορα που έχω άγχος, ΠΟΛΥ σπάνιο αυτό το φαινόμενο, ευτυχώς, σκεφτόμουν υπερβολικά πολύ και καθόμουν και ανέλυα τι ακριβώς θα της πώ και τις πιθανές απαντήσεις που ίσως έπαιρνα.
"Εμ Έλλη θυμάσαι που κανονίσαμε να βγούμε; Ε ναι μπράβο ξέχνα το... Τι λέω μωρέ." Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και να η Έλλη να ακουμπάει στην ξύλινη πόρτα... Ωραία πόρτα βασικά... Αλλά στο θέμα μας.
"Εμ γειά σου Έλλη."
"Γειά σου και εσένα." Φαινόταν αγουροξυπνημένη. Τέτοια ώρα; Μα μόνο 4 το μεσημέρι είναι.
"Κοιμάσαι;"
"Κοιμόμουν. Εσύ με ξύπνησες. Δεν είσαι ιδιέταιρα διακριτικός ξέρεις, ολο αυτό το πέρα δώθε έξω απο την πόρτα μου κάνει θόρυβο, με έχεις ξυπνήσει αρκετή ώρα."
"Πόση ώρα;" Ρώτησα με ένα τρομοκρατημένο ύφος.
"ΑΡΚΕΤΗ ώρα είπαμε."
"Δηλαδή άκουγες;"
Απάντησε καταφατικά με ενα νεύμα. Τα μαλλιά της ανακατεμένα πετούσαν παντού και τα βλέφαρά της βάραιναν και μισοκάλυπταν τα μάτια της.
"Πόσα άκουσες δηλαδή;" Είχε κάτι τέλειες πυτζάμες. Τόσο άχαρες και γλυκούλες.
"Μετά το Εμ Έλλη τα ακουσα όλα. Και το οτι χτυπούσες το κεφάλι σου στον τοίχο."
"Και γιατί δεν είπες τίποτα πιο νωρίς. ΚΑΙ επίσης δεν χτύπησα το κεφάλι μου στον τοίχο."
"Ε δεν είπα τίποτα γιατί ήσουν τόσο γλυκούλης στο παραλήρημα σου και σπάνια σε βλέπει κάποιος έτσι συνήθως ξέρεις τι να πείς. Δεν ήθελα να στο χαλάσω." Έκανε μια παύση και μου χάρισε ενα μισό-στραβό αλλά ευχάριστο χαμόγελο και συνέχισε.
"Πές μου τι είναι τόσο σημαντικό που πρέπει να διακόψεις τον απογευματινό μου ύπνο." Οι πυτζάμες δεν ήταν τόσο άχαρες τελικά. Το μαυρο μπλουζάκι αγγάλιαζε ωραία το σώμα της και η φαρδιά φόρμα τύλιγε ωραία τη μέση της. Το καρώ όμως είναι λίγο εκτός μόδας.
"Απλά ήθελα να σου πώ οτι δεν μπορούμε να βγούμε σήμερα. Προέκυψε κάτι."
"Χμμ και τι κάτι είναι αυτό;" Είπε σηκώνοντας το φρύδι της.
"Έχω μια δουλείτσα να τελειώσω."
"Είναι κάνα γκομενικό;"
VOCÊ ESTÁ LENDO
Ίλλιγγος
RomanceΤι γίνεται αν η απογοήτευση σε κάνει ξεχάσεις να ερωτεύεσαι και ξαφνίκα ο έρωτας που τόσο απαρνιέσαι σου χτυπήσει την πορτά; Αυτό ανακαλύπτει και ένα μυστήριωδες στον έξω κόσμο αγόρι Πάντως το συναίσθημα του να αντιστέκεσαι στον έρωτα μοιάζει με γλυ...