GİLBERT BLYTHE | Hayal et *Düzenleniyor*

•10

[13.11.1970]

Birkaç saniye çocuğun yüzüne baka kaldım. Yutkunarak o soruyu sordum.

Lily:Gilbert Blythe.. tanıyor musun? Adrian alayla gülümsedi.

Adrian:Eh evet kuzenimi tanıyorum tabii ki... Kendisi beni çok sevmese de. Ağzım açık ona bakakaldım. Ne diyordu ya? Düşüncelerimle boğuşurken, Gülümsemesi yüzünden silindi ve hemen konuyu değiştirdi.

Adrian:Sınıfa girelim artık. Bugün çıkışta seninle bir kahve içmek isterim. Vaktin var mı? Hala ne olduğunu anlamaya çalışırken Kafa salladım.

Lily:Tabii olur. Adrian derin bir gülümseme sundu ve içeri girdi. Arkasından birkaç saniye baktıktan sonra kendimi toparlayıp içeri girdim.

~

Lily:Kafam patladı resmen! Ders o kadar yoğun geçmişti ki, ilk günden böyle birşey kaldıramamıştım. Sınıftan yavaş yavaş çıktım. Yalnız kalmak istemiştim bu yüzden arka taraflardan bir ağacın gövdesine oturdum. O sırada ayak sesleri duydum. Ardından bir ses,

X:Şey, Merhaba! Ben Margaret. Sen bana Margy diyebilirsin. Yanına oturabilir miyim? Kafamı kaldırıp kıza baktım. Elini uzatmış, Heyecanla bana bakıyordu. Kızı hemen tanıdım. Derste benimle notlarını paylaşmıştı. Tatlı kızdı, ayrıca kibardı.

Elini sıktım ve gülümsedim.

Lily:Lily. Tabii oturabilirsin. Margaret büyük bir gülümsemeyle yanıma oturdu.

Margaret:Neden burada oturuyorsun?

Lily:Açıkcası yoğun tempoya ayak uydurabilecek biri değilim. O yüzden biraz kafa dinlemek istedim. Margaret anlayışla kafa salladı.

Margaret:Nereden geliyorsun Lily? Hemen yanıtladım.

Lily:Avonlea, sen? Margaret gülümsedi. Çok neşeli bir kişiliğe sahip olduğunu düşündüm.

Margaret:Ben buralıyım, Ailem ben doğmadan önce buraya yerleşmişler. Birkaç sene sonra annemi hastalığı yüzünden kaybettiğimizde geçici süreliğine Quebec'te yaşadık. Sonunda da işte burdayım. annesini kaybettiğini söylerken sesi titremişti. Annesini kaybetmiş olduğunu duyduğumda derin bir hüzünle kalbim sancıdı.

Ben bu acıyı çok iyi biliyordum. Çünkü ailem; Alicia ve Lucas çifti (içimdeki ukde..), ben doğduktan sonra bulaşıcı bir hastalığa yakalanıp öldüklerinde bir kez olsun onlara sarılamayacak olmamın üzüntüsüyle yaşamıştım.

Destek verircesine elini tuttum.

Lily:Annen için üzgünüm, başın sağolsun. Bende Ailemi doğduktan bir süre sonra kaybettim. Seni anlayabiliyorum. Margaret şaşırmış görünüyordu.

Margaret:Başın sağolsun, Lily. buruk bir gülümsemeyle başımı hafifçe eğdim. Margaret gözlerini kıstı ve arkama doğru baktı.

Margaret:Şu çocuk bir saattir bizi izliyor. Şaşırdım ve arkamı döndüm.

Adrian kollarını göğsünde bağlamış bizi izliyordu.

Lily:Bizim sınıftan. Adı Adrian. Açıklama ihtiyacı duymuştum nedense.

Margaret:Hoş çocukmuş. Margaret'e bakarak gülümsedim. Margaret ne dediğini farketmiş olmalı ki hemen gözlerini Adrian'dan ayırdı.

Margaret:Neyse ne ya..

Margaret hemen önüne döndü ve gözlerini gözlerime dikti.

Margaret:Hadi gidelim. Margaret Kol saatine göz attı.