[COMPLETED] : MY TOUCHABLE BOYFRIEND [WinBright: Short Story]

MY TOUCHABLE BOYFRIEND 4 🤍

BRIGHT’s POV

Sobra-sobra ang pag-alala ko ng mawalan ng malay si Win sa bisig ko at mabuti na lang rin ay agad ako tinulungan ng flight attendance na agad rin na humingi ng saklolo sa iba.

“Mahal. Wait mo lang. Dadalhin na kita sa hospital” bulong ko na pahayag habang buhat ito pababa ng eroplano.

Mabuti na lang rin sa pagbaba ko ng eroplano ay agad na sumalubong sa’min ang isang bed stretcher.

Mabilis lang rin naisakay sa ambulansiya ang bed stretcher ni Win. Gusto ko rin kasi itong dalhin sa hospital para makasigurado.

Ayoko mag-alala pero hindi ko maiwasan lalo na kaninang umaga pa ganito si Win.

Mabilis kaming nakarating sa hospital ng Japan kaya agad rin kaming tinanong ng doktor kung ano ba ang nangyari.

Mabuti na lang rin ay marunong mag-tagalog ang Doktor na iyon kun’di mahihirapan ako kung paano ko idetalya ang kalagayan ni Win ngayon. Half and Half yata ‘to pero mas lamang ang Pilipinong lahi.

“What’s happen to him?” tanong ng doktor habang chine-check si Win.

“Nawalan po siya ng malay pero umaga pa lang ay nagsusuka na siya. Sinabi ko na sa kan’ya na dalhin ko na siya sa hospital pero hindi siya nakinig” paliwanag ko.

“Base on his situation... His no have implication to his body. But i want to check his examination for good. Just wait a minute” diretsahan na pahayag ng doktor.

Nakahinga man ako saglit pero kinabahan rin agad ako sa magiging resulta ng eksaminasyon ni Win.

Ang alam ko mahigpit ang regulasyon ng Japan kaya siguro ang mga doktor kahit nakakaintindi ng kababayan nila ay hindi sila basta p’wede mag-tagalog na lang.

“This is his examination result. Your husband is having a positive result for his pregnancy but... This is an critical situation.” saad ng Doktor.

Nang dahil hindi pa nagssink-in sa’kin lahat ay tinapik ako ng doktor para bumalik sa sitwasyon.

“Congrats to both of you, Mr. Vachi.” nakangiting pahayag ng Doktor bago ito tumango ng paulit-ulit.

“Seryoso ‘to, Dok? At magiging ama na ako??!” gulat ko pa rin tanong sa doktor na natatawa sa akin.

“YES. YES!” sigaw kong pahayag bago ko tinanggap ang reseta ng doktor para sa gamot ng mag-ama ko.

“Baby. Thank you so much!” pahayag ko bago ko niyakap si Win kahit alam ko na tulog pa rin ito.

“Ang ingay, Bright. Ano ba?!” napalayo ako pagyakap kay Win ng itulak niya ako palayo rito.

Now i get it what’s his happening...

Madalas siyang nagsusungit sa’kin sapagkat ito pala ang dahilan na iyon. His hormones. pfft

“Anong gusto mo, love? Nagugutom ka ba? Tubig o ano?” sunod-sunod kong tanong kay Win.

“Nasaan tayo?” tanong na bungad ni Win bago inilibot ang tingin sa paligid.

“Hospital po pero nasa Japan na tayo don’t worry, love” saad ko bago ko ito inilalayan paupo at isinandal sa headboard.

“Ano ba ang resulta? May sakit ba ako kaya ako nawalan ng malay?” sunod-sunod na tanong ni Win sa’kin na kinangiti ko uli ng malawak.

“My love.... Thank you for everything” taos-puso kong pahayag bago ko hinawakan ang kamay ni Win.

“Thank you saan naman, Bright? Ang tinatanong ko kung ano ba ang resulta kasi nasa hospital tayo?” pagsusungit na tanong ni Win pabalik na ikinatawa ko.