Hey, Stephen

Prologue:

Stephen's POV

"Alana, I'm sorry! I know I pushed you away, but that doesn't mean I didn't care. I appreciated your help." Pa sigaw kong sabi para mas marinig ako ni Alana. Andito ako sa tapat ng bahay ng best friend niyang si Raven, alam kong dito ang deretsyo niya kaya dito ko siya pinuntahan.

Napa upo nalang ako sa tabi habang nag hihintay na may mag bukas ng gate.

"Stephen," Rinig kong tawag sakin kaya napa lingon ako, si Raven pala.

"Hayaan mo nalang muna si Alana. Give her space muna." Sabi niya sakin.

"But, gusto ko siya makausap. I know I made a mistake pushing her away and I realized that she only wants the best for me." Explain ko kay Raven.

"Alam naman natin lahat na ginawa naman ni Alana lahat para sayo, but sabi mo nga you pushed her away. Give her time and space muna for her to think about this." Sabi ni Raven. Bago pa siya makapasok nakita kong lumabas si Alana at halatang kakatapos niya palang umiyak.

"It's okay, Raven. I can talk to him." Sabi ni Alana at napa buntong hininga muna siya.

"Sure ka?" Nag aalalang tanong ni Raven sa kanya ngunit tumango si Alana at pumasok na muna saglit si Raven sa loob ng bahay nila para bigyan kami ng privacy.

"Alana, nag kamali ako. I'm so-" Hindi ko na natapos yung sasabihin ko ng i-interrupt ako ni Alana sa pag sasalita.

"Look Stephen, I don't want to hear it. I've done my part. Ginawa ko naman lahat for you to overcome your fears, ginawa ko lahat ng makakaya ko because I want what's best for you, pero hindi mo nakikita yun. Gusto ko lang tumulong, Stephen. Pero ang sinabi mo sakin 'I appreciate your help pero please wag na', how could you be so selfish?! Nakakasama ka ng loob!" Alam kong kanina pa pinipigilan ni Alana umiyak kaya ngayon alam kong umiiyak siya ngayon dahil naririnig ko ang mga hikbi niya.

"You can hurt me physically or whatever you want to do to ease the pain." Sagot ko sa kanya.

"Do you think gagaan loob ko pag ginawa ko yun? No, Stephen. Alam ko naman na hindi ka pa ready to enter a relationship, but I never pressured you to do it. Alam kong madami kang fears and you wanted to fix yourself first because you don't want to hurt me. But I choose to stay, pinili kong manatili sa tabi mo kasi I wanted to help you overcome those because I cared about you, pero hindi nagiging enough for you. Nakakapagod, Stephen." Malungkot na sabi ni Alana sakin.

"Please, Alana. Let's talk about this." Pag mamakaawa ko sa kanya.

"I'm tired, Stephen. Pag usapan nalang natin sa mga susunod na araw." Sabi niya at pumasok na sa loob ng bahay nila Raven.

And just like that, she slipped away, and it's my fault because I keep pushing her away. Kahit ilang beses ko siyang pinag tatabuyan, palagi parin siya andyan para sakin, she still choose to stay. And tama siya, nakakapagod talaga. I shouldn't let her slipped away like that.