Ster

3⭐️⭐️⭐️

-einde flashback-

Ik begin weer te huilen door deze flashback. Robbie knuffelt me stevig terwijl ik mijn hoofd verstop onder zijn oksel. Matthy wrijft met zijn hand over mijn rug. Deze jongens geven mij op dit moment zo veel steun. Ik hou echt met heel mijn hart van ze. Vriendschappelijk dan.

Na een aantal minuten ben ik klaar met huilen en haal ik mijn hoofd weer onder Robbie's oksel vandaan. "Lieverd hoezo huilde je zo opeens?" Vraagt Matthy. Matthy noemt me lieverd ook al hebben we niks. Hij een heeft vriendin. Maar zo sterk is onze band dat hij als een broer voelt. "Flashback naar het ongeluk." Zeg ik. Matthy kijkt me met een 'oei' gezicht aan waardoor ik weer moet lachen:

"Kijk dat is wat we willen zien en horen." Zegt Koen. Ik glimlach naar hem. "Ey Koen heb jij niet nog een leuke grap?" Vraagt Milo. "Ja tuurlijk!" Zegt Koen. "Wat is het verschil tussen een emmer strond en Jantje?" Vraagt Koen. "Geen idee." Zegt Milo. "De emmer." Zegt Koen. De rest begint al met lachen maar ik moet hem nog heel even produceren maar al snel komt de grap binnen. Natuurlijk, moet ik ook lachen.

Het is tijd om terug te gaan. We gaan nu naar de zaal waar je heen gaat na een begrafenis waar je kan eten, drinken en bijpraten. Mijn moeder stond al te wachten op me. Al gauw komt de rest binnen lopen. Mijn oma staat eerst zodat iedereen haar als eerste kan condoleren. Daarna mijn moeder. Daarna ik. Ik kijk eerst hoe mijn oma en moeder iedereen een knuffel geeft.

Ik schud liever een hand. Nou, het liefst helemaal geen aanrakingen. Maar dat kan natuurlijk niet. Ook hoorde ik meerdere keren van vriendinnen: "als je wilt praten ben ik er voor je." En mijn standaard antwoord was dan: "bedankt. Als ik het nodig heb zal ik naar je toe komen." Of iets in die geest.

Natuurlijk ga ik niet naar ze toe komen. Ik heb geen behoefte aan praten. In een seconden begint mijn hoofd weer pijn te doen. Ik krijg een enorme steek in me hoofd waardoor ik naar achter val en me met niet op tijd kan opvangen. Gelukkig vangt Robbie me op want die stond achter me.

"Wow wow rustig aan. Gaat het?" Vraagt hij. "Ja bedankt dat je me op ving." Zeg ik. Hij glimlacht even en ik ga weer staan. Verder met "gecondoleerd" aan horen en "bedankt" zeggen.

Na een tijdje is ook dit afgelopen. De mensen gaan langzaam weer weg tot dat alleen ik, mijn moeder, mijn oma en de bankzitters nog over zijn. "Sterre wij gaan ook weer." Zegt mijn moeder. Ik knik. "Wij gaan ook." Zegt Raoul. "Ja ik ook." Zegt mijn oma. Mijn oma is hier gekomen met een vrouw van de zorg. Die rijd haar naar het bejaardentehuis terug. Ik zeg mijn oma gedag want onze auto's staan 2 verschillende kanten op.

De mannen en mijn moeder haar auto staan naast elkaar. Ik geef iedereen een knuffel en bedank ze dat ze er waren. Dan ga ik in de auto zitten. Aan de bijrijders kant. Mijn moeder rijdt weg en ik staar een beetje naar mezelf in de achteruitkijkspiegel. Mijn moeder zegt niks. Ik ook niet.

"Ik vond je gasten wel tijdens dat die mevrouw wat zei een beetje onbeleefd." Zegt mijn moeder opeens. "Mam, geloof me, ik ook. Maar Robbie en Raoul hadden het opgelost." Zeg ik als halve verdediging voor de jongens. "Ja maar alsnog." "Mam, wat gebeurd is, is gebeurd. Je kunt het niet terug draaien." Zeg ik bijna pissig. Sinds het ongeluk heb ik een veel kortere lont dat normaal.

Thuis ga ik direct naar mijn kamer. Ik kijk mijn serie op Netflix en dan is het alweer tijd om te eten. Ik hoor mijn moeder me roepen en ik ga naar beneden. "Vind je het heel erg als ik het boven op eet? Ik voel me nu niet echt alsof ik met mensen om wil gaan of in de buurt wil zijn bij mensen. Genoeg gedaan vandaag." Zeg ik. "Ga maar. Breng je het straks wel naar beneden?" Vraagt ze. "Komt goed mam." Zeg ik en ik loop met mijn bord naar boven.

Ik zet mijn serie weer aan en tegelijk eet ik mijn bord op. Als ik mijn bord op heb is de aflevering ook af. Ik breng mijn bord naar beneden en zet het in de vaatwasser. Ik wens mijn moeder alvast slaap lekker want ik weet niet of ik zo direct al in slaap val. Ze zegt welterusten terug en dan ga ik weer naar boven.

Ik start een film op om te kijken. Als deze af is ben ik eigenlijk toch wel moe. Ik maak mezelf klaar voor bed en ga liggen. Mijn hoofd begint weer enorm pijn te doen. Ik neem mijn medicatie en het kickt al snel in. De hoofdpijn trekt weg. Ik ga maar proberen te slapen.