မြည့်​နွေ // Vmin //

အပိုင်း - ၇

{Unicode}

အပိုင်း - ၇

ထယ်​ယောင်းဘက်က ဂျီမင်းကိုသိသိသာသာ​ရှောင်​နေမိပြန်သည်။ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်မလုံခြင်း​ကြောင့် သူ့အနားကပ်ဖို့ရာ မဝံ့ရဲ​တော့။ မျက်နှာချင်းဆိုင်​တွေ့ရင်​တောင် ပြုံးပြရုံ​လောက်လုပ်ပြီး ရှောင်ထွက်​နေမိတာ။

ဂျီမင်းက​တော့ သူ့ရဲ့​နေ့စဥ်လုပ်​​နေကျအတိုင်း စာအုပ်ဖတ်လိုက်၊ ပုံဆွဲလိုက်၊ ဓါတ်ပုံ​လျှောက်ရိုက်လိုက်နဲ့ အဆင်​ပြေ​​နေပုံပါပဲ။ တစ်ခါတ​လေ ထယ်​ယောင်းရှိရာ တိုက်အိမ်ပုလေးဘက်ကို လှမ်း​ငေး​နေတတ်တာကို​တော့ ထယ်​ယောင်းမသိချင်​ယောင်ပဲ ဆောင်ထားလိုက်​တော့သည်။ ဒီထက်ပိုပြီး နီးကပ်လာလို့ မဖြစ်​တော့ဘူးလို့ထင်တယ်​လေ။

အ!

ထယ်​ယောင်း ပြတင်း​ပေါက်ကိုမှီကာ ကော်ဖီတစ်ခွက်​သောက်ရင်းနဲ့ လိ​မ္မော်ခြံဘက်လှမ်း​​​ငေး​နေတုန်း ပါးပြင်​ပေါ်ကိုတည့်တည့်လာမှန်တဲ့ ခဲစ​သေး​သေး​လေး​ကြောင့် အသံထွက်ပြီး​တောင် အော်လိုက်မိသည်အထိ။ ဘယ်က​နေဘယ်လို မျက်နှာကိုလာမှန်မှန်းမသိလို့ ဟိုဟိုသည်သည်လိုက်ရှာကြည့်​တော့ သစ်လုံးအိမ်​ပေါ်က အရိပ်​သေး​သေး​လေးကို တွေ့လိုက်ရသည်။

အကြည့်​တွေက ဆုံမှတ်တစ်ခုတည်းမှာ ထပ်တူကျသွားတဲ့အချိန် အဲ့ဒါဟာ ဂျီမင်းပဲလို့ အတည်ပြုနိုင်လိုက်သည်။ သစ်သားအိမ်​​ပေါ်က​နေ ထယ်​ယောင်းကို အနည်းငယ်မျက်​မှောင်ကြုတ်ကာ ကြည့်​နေတာမို့ သူစိတ်အလိုမကျ​နေမှန်း တန်းသိလိုက်ပါသည်။ ဘာလဲ ဆိုတဲ့သ​ဘောနဲ့ မေးဆတ်ပြလိုက်​တော့လည်း အဲ့က​လေးဟာ ဘာအချက်​ပေးချက်မှ ပြန်မ​ပေးဘဲ ချာခနဲလှည့်ထွက်သွားတာ​ကြောင့် ကြောင်​တောင်​တောင်ဖြစ်သွားသူမှာ ထယ်​ယောင်းကိုယ်တိုင်သာ။

ထားလိုက်ပါ​တော့...။ ထပ်မြင်​နေရဦးမှာစိုးလို့ ပြတင်း​ပေါက်ကိုသာ ပြန်ပိတ်ပြီး အိမ်ထဲလှိမ့်ပိတ်ရင်း အလုပ်​တွေသာဖိလုပ်​နေမိ​တော့သည်။ မကြာခင်မှာပဲ ပြတင်း​ပေါက်တံခါးက​နေ ခဲမှန်သံ​တွေကို ကြားရပြန်သည်။ သေချာ​ပေါက် ဂျီမင်းပဲဆိုတာကို သိ​နေတာမို့ တကူးတကသွားဖွင့်မ​နေ​တော့။ ထယ်​ယောင်းက ဘာမှမတုန့်ပြန်​တော့တဲ့အခါ ဂျီမင်းဘက်ကလည်း ငြိမ်သွားပါ​တော့သည်။