မြည့်​နွေ // Vmin //

အပိုင်း - ၁၀

{Unicode}

အပိုင်း - ၁၀

ထယ်​ယောင်းနိုး​တော့ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးက မှောင်လျက်သားရှိ​သေးသည်။ မြန်မြန် ခြေလက်​ဆေး၊ မျက်နှာသစ်ပြီး တစ်ဖက်က ဂျီမင်းတို့အိမ်ကိုကူးလာ​တော့ အိမ်တံခါးမကြီးက လောခ်မချထားတာ​ကြောင့် အလွယ်တကူပင် ဖွင့်ဝင်ကာ ဂျီမင်းအခန်းကို ချက်ချင်းတက်လာလိုက်၏။ မနက် ၄ နာရီခွဲကို သူ့ကိုလာနှိုးဖို့​ပြောထားတာ​ကြောင့် ထယ်​ယောင်းလည်း အိပ်ချင်တဲ့ကြားက စော​​စောထပြီး လာနှိုးရခြင်းပင်။

"ဂျီမင်း... ထ​တော့​လေ"

နှိုး​နေတာကို နိုးရဲ့သားနဲ့ တမင်မထဘဲ​နေတဲ့ဂျီမင်းဟာ အိပ်ရာထက်မှာ လူးလွန့်ကာ​နေသည်။ အဲ့လိုမထဘဲ​နေ​နေတာ ၄ နာရီခွဲတည်းက အခု ၅ နာရီထိုးဖို့ ၁၀ မိနစ်သာလို​တော့သည်။ ဂျီမင်းက မျက်လုံးကိုအနည်းငယ်ဖွင့်ပြီး ထယ်​​ယောင်းဘက်ကိုလှည့်ကြည့်ရင်း လူကိုမြင်မှ​​စောင်ကို ခေါင်းအထိလုံ​အောင် ဆွဲခြုံလိုက်​သေးတာ။ နှိုးခိုင်းတုန်းက နှိုးခိုင်းပြီး ဘာလုပ်တာတုန်း အဲ့ဒါက။

"မင်းမထရင် ကိုယ်သွားပြီ​​နော်"

ထိုသို့​ပြော​တော့မှ စောင်ကိုခွာချပြီး ချက်ချင်းထထိုင်ကာ လူကိုကြည့်ပြီး ဟီးခနဲရယ်ပြလာ​၏။ အိပ်ရာနိုးနိုးချင်းကို ဒီ​လောက်ချစ်ဖို့​ကောင်းတာလား။

"နေပါဦး အစ်ကိုကလည်း၊ စိတ်ချည်းပဲ"

"ကဲ.. ပြော​တော်မူ၊ ဒီ​လောက်အ​စောကြီး နှိုးခိုင်းရတဲ့အ​ကြောင်းအရင်း"

"နေပါဦး၊ အရမ်း​လောတာပဲ။ မျက်နှာ​တော့ သစ်ပါရ​စေဦး"

"မြန်မြန်လုပ်"

"ဟုတ်!"

ပြော​​ပြောဆိုဆိုနဲ့ အိပ်ရာထဲက ကုန်းရုန်းထပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတဲ့​ကောင်​​လေးဟာ ချစ်စဖွယ်အတိ။ သူ ၁၅ မိနစ်​လောက် လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပြီး ပြင်ဆင်နေပြီးမှ အဆင်သင့်ဖြစ်သည်။

"အ​နွေးထည်​သေချာဝတ်၊ အပြင်မှာ အေးတယ်"

"ရပါတယ်.."

"နေဦး.."

အခန်းပြင်ထွက်​တော့မည်ပြင်တဲ့ ဂျီမင်းကို လက်က​နေ ထယ်​ယောင်းပြန်ဆွဲလိုက်ရင်း ရှေ့တည့်တည့်မှာရပ်​စေလိုက်သည်။ ဂျီမင်းရုပ်​လေးက ထယ်​ယောင်းရဲ့ရုတ်တရက်ဆန်တဲ့ အပြုအမူကို နားမလည်တဲ့ပုံ။ ထယ်​ယောင်းက​တော့ ဂရုစိုက်မ​နေဘဲ အဝတ်စင်​ပေါ်က မာဖလာအညို​လေးကို လှမ်းဆွဲပြီး ဂျီမင်းလည်ပင်းမှာ သေချာပတ်​ပေးနေသည်။