12.Bölüm (Part2)

2.4K 245 230
                                    

Hepinize Merhaba ballarım 🍯

Nasılsınız?💞

Neyse çok uzatmadan bölüme geçeceğim.❣️

Bu arada bundan sonra sınır dolmadığı sürece bölümler gelmeyecektir.💟

Sınır 190 vote
180 yorum ❣️ 

İyi Okumalar💜
Korkmamaya çalışarak.

"Ne o bir ayağın çukurda zaten kendini mi gömeceksin bu mezara?"

Adam yüzüme doğru baktı ve daha sonra diğer adama başıyla bir şeyi işaret etti.

Adam hâlâ kolumu tutmaya devam ediyordu. Diğer adam ise elinde kamera ile beni çekiyordu.

Adam kahkaha atarak

"Atın bu küçük şeytanı mezara." Dedi

Ben daha ne dediğini tam anlamadan adam beni boş olan mezarın içine doğru itti.

Daha sonra elindeki küçük el fenerini yüzüme doğru fırlatarak. Kahkaha atıp konuştu.

"Bak şimdi kim mezarda Ömercik." Dedi

Kalkmaya çalıştım ama olmuyordu. Beni o kadar sert itmişlerdi ki yerimden kalkamıyordum.

"Ruh hastası manyak beni çıkar burdan."

Adam önce bana baktı ve daha sonra. Biraz önce kolumu tutan adama bakarak.

"Kusura bakma güzellik. Senin ölçüde göre kefen ve tabut yaptıramadık. Ama tabut kapağımız var. Oğlum ört şu tabutun kapağını." Dedi

Diğer adam hemen onu dinleyerek kapağı kapattı. İçerisi çok karanlık olmuştu ve ben karanlıktan korkardım. Elimle feneri bulmak için yeri yokladım ama Allahın cezası feneri bir türlü bulamadım.

Beni çıkarırlar umuduyla ağlamaklı olan sesimle bağırarak.

"Çıkarın beni burdan ben karanlıktan korkuyorum. Ne olur çıkarın beni." Dedim

Ama onlar beni duymamazlıktan geliyordu galiba. Yüzüme gelen toprak ile öksürdüm ve kapağa vurarak.

"Yalvarırım çıkarın beni burdan. Lütfen!"

Adam kahkaha atarak

"Ömercik duyuyor musun? Sevgilin nasıl da yalvarıyor. Ayy yazık karanlık korkusu da varmış. Diri diri nasıl dayanacak o toprağın altında. Tesadüfe bak hiç üzülmedim şimdi." Dedi

Kazma ve kürek sesleri geliyordu ve bu sesler geldikçe yüzüme gelen toprak artıyordu.

Ellerimi kapağa vurmaya devam ediyordum.

"Çıkarın beni burdan yalvarırım." Sürekli aynı cümleyi tekrarlıyordum. Beni resmen diri diri mezara görmüşlerdi.

Galiba korkudan dolayı yavaş yavaş bilincimi kaybediyordum.

"Pis, şerefsiz, bunak inşallah senin ölümün asit suyunda kaynatılarak olur."

Hissiz KalplerHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin