Hissiz Kalpler

17.Bölüm

Hepinize merhaba şekerparelerim 🫒

Biliyorum bu bölüm kısa oldu ama devamı yarın gümbür gümbür geliyor.🍭

Bu aralar pek aktif değildim ama bundan sonra her salı ve cumartesi bölüm gelecek💗

İyi okumalar 💕

Umarım beğenirsiniz 💛

Kendi duygularımı dürüstçe söyleyerek.

"Ben seni sevmiyorum Ömer anla bunu artık! Ben seni hayatımda istemiyorum! Nasıl hayatıma girdiysen öyle de çık hayatımdan!" Dedim

Ömer'in gözleri dolmuştu.

"Ben senin hayatından çıkacağım ama sen beni unutma olur, mu?" Dedi

Ben tekrar konuşacakken tek bir kurşun sesi duyuldu. İşte o an kalbimde bir sancı hissettim. Ve gecenin karanlığını inim inim inleten bir çığlık sesi doldurdu.

Bazen hayatımızda bir şeyi söyledikten sonra çok pişman oluruz ya. Ben şuan o durumdaydım söylediğim şeyden dolayı çok pişmanım.

Ömer, bana doğru gelen kurşunun önüne atlamıştı. Sırf bana bir şey olmasın diye yapmıştı bunu.

Ömer, kurşunun etkisiyle sendeleyip yere düştü. Benim çığlıklarım gecenin karanlığını inim inim inletiyordu.

Ömer, yere düşünce hemen dizlerimin üzerine çöküp Ömer'in yanında durdum. Ömer yerde gözleri yarı kapalı bir şekilde yatıyordu.

Gözlerimden akan yaşlarla çaresiz bir şekilde Ömer'in yüzüne dokunukundum.

"Ömer,hadi uyan lütfen. ÖMER!"

Ömer bu halde bile beni düşünüyordu ve beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

Kurşunun etkisinden dolayı. Kısılan sesiyle.

"Şşşt ağlama." Dedi

Sonra gözleri yavaş yavaş kapanırken.

"Sevmediğin ve istemediğin bir adam için göz yaşı dö- dökmenin bir anlamı yok."

Daha sonra daha çok kısılan sesi ve kapanan gözleriyle.

"Bak hayatından çıkıyorum." Dedi ve gözleri kapandı.

Kurşun, tam olarak Ömer'in kalbinin altına gelmişti.

"Ömer, hayır uyan hadi ben öyle demek istemedim."

Ne yaptığımı bilemeyerek. Tek elimi kafası yere gelmesin diye Ömer'in kafasının altına yerleştirdim.
Diğer elimle telefonumu çıkardım ağlar bir vaziyette ambulansı aradım ve adresi verdim.

Korkuyla sayıklayarak.

"Ömer, sen güçlü bir adamsın. Lütfen kendini bırakma biraz dayan."

Aklıma gelen şeyle telefon olan elimle göz yaşlarımı elimin tersiyle sildim. Ve telefonu tekrar açıp babamı aradım. Telefon ilk çalışında açıldı. Ve babamın sesi kulaklarımı doldurdu.

'Efendim kızım.'

Ağlamaktan kısılmış olan sesimle,

'Baba neredesin.'