tarcinkiz

Bölüm 5 - Feriha aq

Eve doğru olan yolda birçok şey düşündüm. Gizem'i Berkan'ı aradıktan sonraki olanları düşündüm. Berkanın olayı yönetiş şekli pek hoşuma gitmemişti. Benle olduğunu söylememek istemesini bir yandan anlamlandıramıyor, bir yandansa hak veriyordum.  Ayrıca anneme yalan söylemek istemiyordum. Zaten babam ve Gizem onu yeterince üzüyordu. Bir de ben de onu hayal kırıklığına uğratmak istemiyordum. 

Evin önüne geldiğimizde dalgın bir şekilde motordan indim. Berkan bunu anlamlandıramamış gibiydi. Sorun olup olmadığını sordu. İyi olduğumu söyledim. Sarıldık, bu uzun sarılma bana iyi gelmişti ama hala kafam karışıktı. Eve girdiğimde Gizem yoktu fakat tabii ki her şeyi abartarak anneme anlatmıştı. Annem endişeli bir şekilde oturuyordu.

''Kızım Gizem bir şeyler anlattı bana, okula gitmemişsin. Bir çocuğun motoruyla sabah erkenden gitmişsin. Sana güvendiğim için erken çıkman hakkında soru sormamıştım. Dediği bu şeyler doğru mu? Neler oluyor Elçin?''

Annemin bu hali beni üzmeye yetmişti. Ona yalan söylemek istemiyordum. Gizem'den bir kez daha nefret etmiştim. En üzücü olansa her şeyin doğru olmasıydı.

''Anne hayır okulda konferans vardı yoklama almadılar tüm gün. 11 ve 12ler başka salondaydı. Gizem beni görmemiş, hemen abartmıştır. Sabah erken çıkmamın sebebiyse pastaneye uğrayacak olmamdı. Endişelenecek bir şey yok, iyiyim.''

''Tamam kızım sen öyle diyorsan. Bir sorun olursa, bir şeyler ters ise bana anlatabilirsin, biliyorsun.''

''Evet anne''

Bunu diyip ağlamamak için kendimi zor tutarak odama çıktım. Annemin gözünün içine bakarak bunları demek beni kahretmişti. En güvendiği hatta tek güvendiği ben bile ona yalan söylemiştim. Hem de daha tanışalı iki hafta bile olmayan bir çocuk için. Kendimi berbat hissettim. Berkan'dan biraz uzak kalmanın faydası olur muydu? Bunu onunla paylaşmalıyım diye düşündüm. Çünkü o bu olanları çok küçümsemiş, nolucak yalan söyle geç demişti adeta. Onun aramak istedim ama Gizemleydi muhtemelen. Mesaj attım ve beni aramasını söyledim. Biraz sonra telefon çaldı, arayan oydu.

- Efendim Elçin

- Müsait misin?

- Ee yani sayılır. Kayra, Gizem ve Sarp var oturuyorduk. Sen ara deyice terasa çıktım.

-Anladım. Gizem bir şeyler dedi mi?

- Ya sorun yok güzellik. Takma kafaya halloldu o iş. 

-Anladım, güzel. Görüşürüz o zaman.

-Görüşürüz.

Berkan bana ne olup bittiğini anlatmamıştı bile. Ben mi abartıyorum diye düşündüm. Belki de pek müsait olmadığı için geçiştirmiştir. Akşamı ve Berkanın bana yazmasını beklemenin en doğru şey olduğuna inandırdım kendimi.

Gizem yine eve geç geldi, babamsa ortalıkta bile yoktu. Devriye var diye geçiştirmişti annemi. Gizem taşındığımızdan beri ilk kez odama geldi. Leş gibi kokuyordu. Yatağıma uzanıp bana sırıtarak baktı. 

- Anlat bakalım küçük şıllık. 

-Neyi?

-Salağa yatma kızım. Karşında keriz yok senin. Neyin ne olduğunun gayet farkındayım ammaaa açıkçası senden beklemezdim. Berkan senlik değil bi kere, o çok gelir sana kızım. Seni kullanır atar ayık ol yani. Tabii bulmuş senin gibi gerizekalıyı hahaha Berkan yaa alem çocuk...

-Ne diyosun Gizem? Sarhoş musun, ne saçmalıyorsun yine? 

- Eeee anlat bakalım ne yaptınız evde?

-Ev mi? Ne evi?

- Offf Elçin hiç numara yapamıyorsun Flash TV resmen ahahhaha. Berkanın her gün farklı kızı götürdüğü şu meşhur evi diyorum kızım. Bişi geçti mi aranızda?? O kdr salak değilsiindir inşşş ahajahhahahaa

Dedikleriyle sarsılmıştım, bir an cevap bile veremedim. Gizem o evi nereden biliyordu, dedikleri doğru muydu? Kendimi kullanılmış hissettim.

-Gizem çık odamdan. Ne dediğini anlamıyorum bile. Çok merak ediyorsan evet Berkanla arkadaşım ama hepsi bu yakın bile değiliz. Tamam mı? Çık git şimdi.

Gizem omuz atarak odamdan çıktı. İstemsizce ağlamaya başladım.Bunlar beni resmen yıkmıştı.  Bir terslik olduğunu bilmeliydim, neden o kadar iyi davransın ki bana zaten? Neden? Her şey çok güzeldi buradan anlamalıydım gariplik olduğunu ve çok hızlıydı. Biraz düşündüm. En başında yapmam gerekeni, düşünmeyi şimdi yapıyordum. Berkan doğru kişi değildi. Doğru kişi var mıydı ki? Gizem'in dedikleri belki de düpedüz saçmalıktır diye düşündüm, buna inanmak istedim. Ama olmadı. Ne yapmalıydım? En doğru şeyin Berkanla konuşmak olduğunu düşündüm. Yarın Gizemle neler konuştuklarını öğrenmeliydim.  Belki de Gizem haklıydı. O bana göre değildi.  Bunları düşünürken telefonuma bildirim geldi.

'' naber?''

Mesajına cevap vermek istemedim o an. Biraz bekledim. Düşündüm, düşündükçe düşündüm.

''iyi sen?''

''iyilik ben de. yarın okula bıraksam seni olur mu dicektim''

''gerek yok her zamanki gibi kendim giderim''

''peki bakalım. yalnız kalmak istiyorum gibisin sanki ha''

''nerden çıktı''

''bilmem öyle hissettim. okul sonrası bir şeyler yapsak o zaman??''

Mesajı açmadım. Uyumak istiyordum, Berkanın yazdığı her şey beni sinirlendiriyordu. Yatağıma iyice yerleşip kendimi uykunun kollarına bıraktım...