Özür Dilerim

12

Öncelikle Minsung da 16. sirada oldugumuz icin hepinize coooooookk tesekkür ediyorum❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

Iyi okumalar😘

Pov Jisung

Zil calali 10 dakika olmustu ve herkes okuldan cikmisti bile. Bense derste uyukladigimdan tahtadakileri yazamamis suandada onlari yaziyordum.

Bitirdigimde cantami alip siniftan ciktim.
Okulda kimse kalmamisti. Merdivenlerden asagi inerken bugün Minhoyla konustuklarimizi düsünüyordum.

Acaba söylememek dahami iyiydi. Ya daha fazla zorbalik yaparsa. Yada herkese anlatip dahada dalga konusu olursam. Peki niye bir anda kacmistiki? En son gözleri dolmustu. Acaba yanlismi görmüstüm? Niye aglasin ki? Bu düsüncelere dalmisken bir anda önümde gördügüm kisiyle oldugum yerde dona kaldim. Onu görmezden gelmeye calisip farkli bir yöne ilerledim

-Jisung

Hizlica kulakliklarimi takmaya calistim. Pesimden gelmeye devam ediyordu

-Jisung biraz konusabilirmiyiz
-Lütfen beni görmezden gelme Jisung
-Duyuyormusun
-Artik konusmaliyiz
-Gercekten özür dilerim
-Daha kac defa özür dilemem lazim
-Jisung

En sonunda bikip kulakliklarimi cikardim

-Ne var Yijun

-Benden gercekten nefret mi ediyorsun artik?

-Evet

-Melegim gercekten cok özür dilerim.

-Özür dileme Yijun. Benimle hic konusma. Mümkünse gözüme görünme.

-Jisung

Bana dahada yaklasmaya basladi

-Kalbini kirdigim icin kendimden ne kadar nefret ediyorum biliyormusun? Lütfen bir sans daha ver melegim. Hatami düzeltecegim.

-Beni rahat birak. Gercekten igreniyorum senden.

-Melegim

-Bana söyle seslenmeyi de kes artik

-Melegim

-KES ARTIK

O bana yaklastikca ben dahada geri cekildim. En sonunda sirtimin duvara degdigini hissettim. Bu andan nefret ediyordum. Simdi ne kadar kacmaya calissamda beni yakalayabilecek ve kontrolü altinda kalacaktim ki öylede oldu. Iki bilegimide tutup basini bana yaklastirdi. Vücudum titriyordu ve nefesim daraldi. Gözlerimi kapattim. Sanirim yine panik atak geciriyordum.

Tam o anda bir ses duydum ve üstümde bi rahatlik hissettim. Gözlerimi actigimda karsimda Yijun yoktu. Gözlerimi sola dogru yuvarladigimda yerde kivrandigini fark ettim. Biri ona tekme atmisti. O kisi yanina gidip bir tekme daha atti

-Hemen defol git burdan yada seni dogduguna pisman ederim.

Yijun o anki korkusuyla arkasina bakmadan kacti. Ben ise panik atagimi kontrol altina almaya calisiyordum. Yanima gelip ceketini omuzlarimin üstüne koydu.

-Iyimisin

Hafifce kafami kaldirdigimda minho ile gözgöze geldim. Onu görmem ile garip bir sekilde sevinmistim. Cok kisa bir süre bakistik. Ilk o gözlerini kacirdi.

-Bu günki yemegin karsiligi. Ceket bugün sende kalabilir yarin getirirsin.

-Yani kabulmü

-Soru sorma. Sen önden git ben seni arkandan takip etcem.

Hafifce gülümsedim. Panik atagim gecmisti. Ceketi giyip yere düsen kulakligimi aldim. Ceketi cok güzel kokuyordu. Tipki toprak gibiydi. Birazda vanilya kokusu geliyordu. Ceketi giydigimde kendimi evde gibi hissettim. Hicbir zaman var olmamis bir yuvanin icinde gibi.

Bir süre sessizce ilerledik. Arkamdan gelen Minho nun ayak seslerini duyabiliyordum ve bu bana güven veriyordu. Ilk kez bu kadar rahat eve dönebiliyordum. Evin önüne geldigimde Minho ya dönüp baktim. Eve vardigimi anlayinca etrafi kontrol edip geri gitmeye basladi. Bense arkasindan bir süre baktiktan sonra eve girdim.

Romantik bir bölüm sonu ile hepinize iyi geceler diliyorum😘😘😘