Yayıncı

Eskiden kalanlar

Yatakta yarı uykulu mayışmış bir şekilde uyuyordum. Umarım bu yaptığımın güzel bir geri dönüşü olur.

Yanımda gerinince kollarında hareket ederek yüzümü ona döndüm.

Gözleri açık bir şekilde bana bakıyordu.

"İyi uyudun mu bari?"

"Evet." Dedi gerinirken.

Kollarından kurtulup yatakta oturur hale geldim.

"İyi bir kaç gün rahat bırakırsın beni."

Gülerek, "Bu kadar emin olma." Dedi.

Dostummm ne olmuş lan bu çocuğa?

Normalde anamı ağlatırdı da kendisi.

Yataktan çıkınca gözlerim çıplak göğsüne kaydı. Kocaman irileşen gözlerim dikkatini çekmişti sanırsam.

"Ne oldu?"

"Sen ne zamandan beri öylesin??"

"İlk geldiğimden beri, hiç mi fark etmedin?"

"Sen!"

Olduğum yerde bastım çığlığı.

"OROSPU!" Diye avazım çıktığı kadar bağırdım.

Yataktan aşağıya ittirmemle yüksek sesle inlemesi oda da yankılandı.

"Ne oldu ya?" Diye sordu.

Galiba dalga geçiyordu benimle?

"PİÇ KURUSU!"

Kapım açıldı ve Sefa abim odaya daldı.

"Kuzum! Noldu?" Yataktan hızla kalkarak Sefa abiye sarıldım.

Sefa abinin bakışları yerde yatan Recebe kaydı.

"Ya abi bu kız ne zaman alışıcak bize??"

"Abim o alışmasına alışırda sanki sen biraz fazla üstüne gitmişsin? Biliyorsun bu konularda hassas."

Sefa abimin tişörtünün kenarını tutarken eğilip bana sarıldı.

"Abi biliyorum da sanki biraz fazla uzatıyor?"

"Abi!" Diye sertçe giriştim

"Kuzum, sakin ol."

Sessizce Sefa abime sarıldım.

"Bebeğim sen geç mutfağa kahvaltı yap. Bende biraz Receble ve Yiğitle konuşayım olur mu?"

Sessizce başımı sallayarak Sefa abiden ayrıldım. Recepte koltuğumun üstüne bıraktığı tişörtünü giyiyordu.

Odamdan çıkarken Sefa abi Yiğit'i benim odama çağırıyordu.

Yiğit odaya girince Sefa abi kapıyı kapatmasını istedi.

Sessizce odamın kapısına gelerek onları dinledim.

"Söyle abim gene ne yaptı bu amcık?" Dedi Yiğit.

"Yiğit, kelimelerine dikkat et." Dedi Recep uyarıcı bir şekilde.

"Susun ve dinleyin, öncelikle Ece'ye karşı daha farklı olmalısınız. Unutmayın o bir kız ve o erkeklerle ilgili sorunlar yaşıyor."

"Abi sanki biraz yanlış betimledin?" Dedi, Yiğit.

Recep hafifçe kıkırdadı.

"Yani demek istediğim ona bir anda yakınlaşmayın adım adım."dedi Sefa abi.

"Abi daha ne yapalım? Burda ne zamandır birlikteyiz daha nasıl adım adım yaklaşalım?" Dedi Recep sert bir sesle.

"Anlayışlı olun." Dedi Sefa abi sert bir sesle.

Yiğit'in sorduğu soru ile nefesler tutuldu bir anda,

"Abi yanlış anlamazsan... Ece tacize uğradı mı?"

Sessizlik devam etti, Sefa abi yutkunarak cevap verdi:

"Hayır." Biraz duraksadıktan sonra devam etti,

"Önceki yaşadığı yerde erkekler kötü örnekti her ne kadar belli etmese de o korkusu devam ediyor. Başına gelir diye korkuyor."

"İyi de abi biz ne yaptık?" Diye sordu Yiğit.

"Bilmiyorum. Ne yapmamız gerek onu da bilmiyorum ama yine de anlayış gösterin, güvenini hiçbir zaman kaybetmesin size karşı."

"Bazenleri söylediği şeyler yüzünden erkekliğimden utanıyorum." Diye sertçe söyledi, Recep.

"Belki fark etmediniz ama o bizim yanımızda savunmasız kalıyor, korkuyor."

"Abi sana sözüm olsun ki onu her ne olursa olsun koruyacağım." Dedi, Yiğit.

"Ben varken sana ne oluyor??" Diye söylendi Recep.

Anlaşılan kavgaya başlanacaktı. Odaya pat diye girince gözler üzerime döndü.

"Şey... üstümü değiştiricektim, terlemişim."

Hepsi ayaklanıp odadan çıktı bende kapımı kilitleyip üstümü değiştirdim.

Kendimi yatağa bırakarak kendime zaman tanıdım.

Onlarla aramda fazla mı mesafe vardı?

Hayır, abartıyorlardı.

Odamdan çıkıp kahvaltımı ettim ve odama dönerek tekrar oturdum.

Sanırım biraz zamana ihtiyacım vardı...