𝖨 𝖶𝖺𝗌 𝖬𝖺𝖽𝖾 𝖥𝗈𝗋 𝖫𝗈𝗏𝗂𝗇𝗀 𝖸𝗈𝗎 | 𝐒𝐡𝐨𝐭𝐨 𝐓𝐨𝐝𝐨𝐫𝐨𝐤𝐢

B6 Seni bulacağımı söylemiştim

Daichi'den

Ev üstüme geliyordu. Staj'ıma devam edememiştim , vücudum iyileşse de ruhum büyük bir yara almıştı. Aizawa sensei mantıklı düşünemeyeceğimi ve bu olayı sindirebilmem için stajima erken son verdi.

Mina , Uraraka ve İzuku sık sık odama gelip benimle konuşmaya çalışıyorlardı. Yemek saatlerinde yemek getiriyorlar , fakat tek lokma yiyemiyordum. Diğerleri de uğruyorlardı fakat yine sessiz kalıyordum. Tek yaptığım ağlamaktı. Elimden hiçbir şey gelmiyordu.

Şuan ise albüme bakıyordum. Abim ve kendime. Tamaki'm. Benim Kahramanım , Koruyucu meleğim. Her fotoğrafta beraberdik. Bazılarında onu habersiz çekmiş , bazılarında ise onu rahatsız ederek saçma fotoğraflarını çekmiştim. Birbirimize bakarak gülümsediğimiz fotoğrafı aldım. Göğsüme bastırdığımda göz yaşım benden izinsiz bir şekilde aşağıya süzüldü.

Kanlı bedeni , bana olan son bakışları , beni çok sevdiğini ve buradan gitmemi söylediği o anı unutamıyordum. Her gece kabuslarıma giriyordu. Uykusuzdum , yorgundum , açtım.

Kapı çaldığında dikkatimi oraya verdim. Bu sefer İzuku gelmiş olmalıydı. Kahvaltıyı Mina , Öğle yemeğini Uraraka ve akşam yemeğini de İzuku getiriyordu. Kendilerince böyle bir sıra yapmışlardı. Gün içinde çoğunlukla Kirishima , Kaminari , Tsuyu ve Toru geliyordu.

Bazen Momo da uğruyordu. Her geldiğinde bana küçük figürler getiriyordu. Figürleri seviyordum , koleksiyon yapmaya da bayılıyordum. Bu yüzden kendi ürettiği figürleri getiriyordu. Biraz olsa mutlu ediyordu.

"Dai , müsait misin?" Kapıda Shoto'yu görmem ile şaşırmıştım. O odama gelmemişti. Hemde hiç. Kafamı olumlu anlamda sallayıp fotoğrafı geri yerine koyup albümü kapattım ve göz yaşlarımı sildim.

Yatakta karşıma oturdu. Bağdaş kurmuş , bacaklarımdaki ellerimle oynarken Shoto elini uzatarak elimi tuttu. Elimi kendine çekerek kollarıma baktı. "Dai bunlar ne? Abin kendine bunları yaptığını görseydi çok kızardı." Ve şaşıracağım bir şey yaptı.

Çiziklerin olduğu yerleri öptü. Hiç üşenmeden , usanmadan iki kolumdaki bütün çiziklerin olduğu yerleri öptü. Kollarımı öpmeyi bitirdiğinde yüzüme baktı. Bakışlarıyla yutkundum , inceledi yüzümdeki izleri. Yanağımdaki çiziğin üstünü öptü. Kaşımdaki yarayı öptü. Alnımdaki minik çiziği öptü. Elini yanağıma koyarak dudağımın kenarındaki kabuğun üstünü öptü.

Kalbim hızlandı. Kesik bir nefes aldım. Geriye çekilmedi öylece durdu. "Biri bana eğer yaraların üstünü öpersem iyileşeceğini söylemişti." Geriye çekildi , gideceğini sandım ama gitmedi bunun yerine sol göğsüme yaklaştı ve kalbimin tam üzerini öptü. Dudakları uzun bir süre kalbimde kaldığı için kalp atışlarımın hızlı olduğunu fark etti. Doğruldu.

"Seni bulurum demiştim. Şimdi hesaplaşma vakti baterist." Boş gözlerle ona bakıyordum. Belimden tutup yavaşça yatağa yatırdı beni. Tamamen uzandığımda üzerimde yerini aldı. Eli yine yanağımı bulduğunda göz yaşlarımı sildi. Onun dokunuşuyla gözlerimi kapattım. Göz kapaklarımın üzerinde dudaklarını hissettim.

Daha sonra yanağımda , burnumun ucunda ve en son dudaklarıma geldiğinde durdu. Nefesi dudaklarımı okşuyordu. "Daha ne kadar akıtacaksın o göz yaşlarını güzel kızım?" Erkeksi fısıltısı nefesimi kesti. Eli belimi okşadı ve kalbimin yerinden çıkmasına sebep olan o şeyi yaptı.

Dudaklarımızı birleştirdi. Karşılık verdim , yumuşak öpüşü heyecandan kıvranmama sebep oldu. Bütün sorunlarımı sanki o an unutmuştum. Bana mutluymuş gibi hissettirdi , abim ölmemiş gibi , Shoto her zaman benimle olacakmış gibi. Dünya üzerinde tatmadığım bu his beni heyecanlandırdı.

Dudaklarımız ayrıldığında gözlerimi açtım. Koyu harelerinin içi gülüyordu. Biraz da tutku kalıntıları vardı fakat ben bu durumdayken ileriye gitmek istemiyordu sanki. "Ben seni sevmek için yaratılmışım ve sende beni sevmek için yaratılmışsın." Yazdığım şeylere atıf yaparak yanıma uzandı.

Kafamı onun göğsüne yaslayarak kollarımı vücuduna sardım. O da kollarını bana sardığında neredeyse uykuya dalacakken kulağıma fısıldadı. "Uyu güzel kızım , uyu ve dinlen. Yarın daha iyi olacak."