Dikiş İzleri

Giriş^

Medya: Umut Hancıoğlu

"Yalana karışır bütün gerçekler..."

En sonunda en yakın arkadaşımdan laf almayı başarmıştım.Uzun zamandır birisinden hoşlandığını biliyordum ama bir türlü bana bunu söyleyememişti.Sonunda onu bana anlatıyordu.

"İsmi ne?"diye sordum.
"Umut."Bu ismi duyduğumda tüylerim diken diken olmuştu.Beli etmemeye çalıştım.
"Tanıyor muyum?"diye sordum bu kez.
"Bilmem.Aslında o da Ankara'lı Kar.Belki tanıyorsundur."Omuz silktim bilmiyorum anlamında.
"Ha,geldi sonunda Kar."dedi Bal karşıdaki çocuğu göstererek.
Onun gösterdiği yere kafamı çevirdim.Tüm vücudum o an buz kesti.Kulaklarım uğulduyordu. Bal'ın söylediğini zor anlayabilmiştim.

"Tanıyor musun?"diye sordu.
"Tanımıyorum Bal."
Tanıyorum Bal.Kim çocukluk aşkını tanımaz ki?
Çocukluk aşkım Bal.
İlk aşkım.
Unutamadığım aşkım.
Tüm ilklerimi birlikte yaşadığım adam.
Onu unutmak için kendi şehrimden kaçtığım.
Tüm umutlarımla tutunduğum kişiydi.
Tüm hayallerimi sadece ona yöneltiğim kişiydi.
O benim her şeyimdi Bal.

O beni çok seviyordu.Şimdi de senimi çok seviyor Bal?

Kim tahmin edebilirdi ki en yakın arkaşının sabahtandır sevdiği çocuğu anlatırken onu gülümseyerek dinleyen kişi, aslında ilk aşkını ondan dinliyormuş.

Kim tahmin edebilirdi ki en yakın arkadaşının sevdiği çocuk,unutamadığın aşkın çıkacağını...

Kar'ın ilk ve son Umudu...

Gökyüzüne düşen milyon Kardan sadece birine tutulan Umut...

Bu bizim hikayemizdi.

Bu Kar'ın onu terk eden ilk aşkını mı yoksa onu en başından destekleyen en yakın arkadaşını mı seçeceğinin hikayesiydi?

Bu dostluğun,
Bu aşk'ın hikayesiydi...

^^^

İki arafta kalmış Kar'ın hikayesine hoş geldiniz.

Aşk mı? Dostluk mu?

   Yakında...