Gizli Geçmiş

1.bölüm

"Vah zavallım annesi ve babası öldü bu fani dünyada tek kaldı ne aksi hiç kimsesi de yok"

1 Gün önce

Sabah güneş ışığının gözüme vurmasıyla uyandım. Bu gün okulların tatil olmasının 2. ayıydı ve biz hala tatile gitmemiştik. Bu gün Antalya'ya tatile gideceğiz bu yüzden sabah erkenden uyandım Allah'tan . Bavulumu dün akşam hazırlamıştım. Yatağımdan kalkıp yüzümü yıkadım.Her günkü gibi şortlarımdan birini giydim. Üstüne kırmızı kareli gömleğimi giyip aşağıya salona indim.Annem gil çoktan kahvaltılarını yapmışlardı.

"Günaydın güzel kızım"

"Günaydın anneciğim"

"İstersen yolda yap kahvaltını geç kalmayalım biliyorsun İstanbul trafiği çekilmiyor"

"Tamam anneciğim"

Arabaya bavullarımızı arabaya koyduk, yerlerimize oturduk babam arabayı çalıştırdı. Sonunda güzel bir tatil geçirebilecektik. Bu yolculuğun en güzel yönü arabada müzik dinlemek helede arabanızın üstü açıksa.

YOLCULUĞUN 1. SAATİ

"Baba dikkat et"

Gözümün önüne kapkara bir perde çekildi. Ne oluyor bilmiyorum sesleniyorum kimse beni duymuyor. Annemi babamı istiyorum korkuyorum canım acıyor. Ve nihayet bir ses duydum.

"Vah zavallım annesi ve babası öldü bu fani dünyada tek kaldı ne aksi hiç kimsesi de yok"

Gözlerimi açtım iki tane hemşire yanıma geldi.

"İyimisin canım"

"Annem babam nerde"

"..."

Yerimden kalkmaya çalıştım. Ama beceremedim. Şimdi gerçekten de annem ve babam öldü mü? Neden hiç kimse bir şey demiyor. Ben annemin mis kokusunu istiyorum babamın o güzel sesini istiyorum. Gözlerimden göz yaşlarım sel olup akıp gidiyor. Bir anda odanın kapısı açıldı. İçeriye nermin teyze girdi. Gözleri kan ağlar bir şekilde.

Nermin teyze uzun yıllardan beri bizim evimizde yaşıyor yarı annem sayılır. Emeği benim üzerimde çoktur. Çok iyi bir kadındır. Ne zaman ihtiyaç duysam hep yanımda oldu. Tanıdığı her keze en az bir defa yardım etmiştir. Annemle de çok samimiyeti vardır...

"İyimisin yavrum canın acıyor mu? istediğin bir şey var mı?"

"İyi değilim. Canım acıyor. Annemi babamı istiyorum annem gil iyimi ? lütfen sen bari bir şey söyle nermin teyze"

"Nasıl söyleyeceği bilmiyorum." Ağızından kıckırıklar çıkmaya başladı.

"Lütfen söyle nermin teyze."

"Üzgünüm yavrum annen ve baban..."

"Ne oldu söyleee"

"Öldüler"

"..."

Serumu kolumdan söktüm yerimden kalktım. Nereye gittiğimi bilmeden odadan çıktım.Tabi nermin teyze dur yapma kızım felan dedi ama fayda etmedi söz geçiremedi bana. Danışmana

"Emir Çoşkun ve Elif Çoşkun'un nerde olduğunu söylermisiniz"

"Burdan direk gidin merdivenlerden -1 inin soldaki kolidorun sonunda"

Asansöre bindim -1'inci kata indim ve soldaki kolidor'un sonundaki yere gittim.Mork yazıyordu ama bu olamaz benim ailem ölemez. Bunu bana yapamazlar. Gidemezler...

"Hayır olmaz ölemezlerrr" bağırmaya ağlamaya başladım.

Morkun kapısından içeriye girdim