Dans🔥🔥

369 25 34
                                    

Not: 22.bölüm keşke böyle olsa...
Not2: Alânur hastalığı diye bir şey yok

Keyifli okumalar...

-----------------------------------------------------------

Bu gün büyük gündü. Alânur Talun ve Ziya Karlı'nın biricik kızları Beste evleniyordu. Beste ve Mahmut heyecandan yerlerinde duramıyorken başta Alânur ve Aslı olmak üzere diğer herkes bu günün kusursuz olması için koşturuyordu.
Nihayet Beste ve Mahmut'un bahçeye inme vakti gelmişti. Beste odada son dokunuşlarını yaparken kapı çaldı
A: Mahmut,sen misin?
Dedi Aslı kapının önüne geçerek. Aşağı inene kadar görmemesi lazımdı Beste'yi.
Z: Benim
A: Buyurun,Ziya baba
Dedi Aslı kapıyı açarak. Sonra içeride duran annesine ve ablasına baktı ve odada fazlalık olduğunu hissedip onları başbaşa bırakması gerektiğini düşündü,odadan çıktı.
Ziya geride bekleyip Alânur'a baktı sanki "Ilk sen konuş" dermişcesine. Alânur tabiki onun gözleriyle söylediğini anladı ve kızına yaklaştı. Ellerini tutup kendi gözlerinin aynısı olan gözlere baktı. Gülümsedi
A: Beste'm...Güzel kızım...Ben senin gözünde iyi bir anne miyim yoksa kötü bir anne miyim bilmiyorum ama şunu bilmeni isterim ki,ben hep senin iyi olmanı istedim. Asla ağlamamanı,üzülmemeni,
incinmemeni istedim çünki senin bir tarafını hep kendime benzetiyordum ve kaderinin de benimki gibi gözyaşlarıyla dolu olmasından korkuyordum...Her ne kadar senin kebap kokulu yarine alışamasam da (burada ikisi de güler ve Ziya'nın da gamzeleri belirir) sana olan bakışlarında aşkı görüyorum. Aşık biri nasıl bakar en iyi ben bilirim,biliyorsun
B: Sen hep her şeyi en iyi bilensin zaten
Dedi Beste içten bir gülümsemeyle. Alânur da gülümsedi ama sonra gözleri hüzne bulaştı
A: Beste,özür dilerim...
B: Neden?
Dedi Beste kaşlarını hafif çatarken
A: Ben bazen hatta çoğu zaman senin haketmediğin şeyler söyledim sana,hiç suçun yokken sana kızdım. "Aslı'ya hiç kızmıyorsun" demiştin bana bir keresinde...Aslı'yı senin kadar seviyorum tabi ama Aslı sıradan bir çocuk ama sen...(Dönüp Ziya'ya bakar) Sen benim yaşadığım aşkın ve öfkenin çocuğusun. Biliyordum tabiki bizim kızımız olmanın senin hatan olmadığını ama engel olamıyordum öfkeme. Bazen bakışın,bazen gülüşün,bazen karakterindeki her hangi bir şey bana onu hatırlatıyordu. Onu yani,tek aşkımı,tek yaramı,tek öfkemi,tek hayal kırıklığımı ve tek mutluluğumu hatırlatıyordun bana...Hayat da sanki inat olsun diye karakterini ona benzetmiş...Bu gün tüm öfkelerim için özür dilerim senden...
B: Hiç bir şey için özür dileme,anne...Sen dünyanın en iyi annesinin

Sarıldılar. Ziya öksürüp onları "Ben de buradayım izin verirseniz konuşacağım" diyerek uyarana kadar öyle kalmışlardı. Alânur çekilip Beste'nin yanında durdu. Ziya yavaş ve biraz da ürkek adımlarla kızına yaklaştı.
Z: Kızım...Sen gördüğüm en güzel ikinci gelinsin

Alânur kaşlarını çattı ama baba-kız konuşmasını bölmek istemedi. "Ben sonra sorarım ilki kimmiş" diye düşündü ve Ziya'yı dinlemeye devam etti sakince.
Z: Bu güne kadar yanında olamadım...Kader böyleymiş diyeceğim çünkü bu gün geçmişi hatırlayıp üzülmek için uygun bir gün değil. Ben (Alânur'a baktı) yani annenle biz hep hayal kurardık gençken...Bir kızımızın olmasını ve gözlerini annesinden almasını isterdim hep annen de "Gözlerini benden alıyorsa huyunu da senden alsın o zaman bir evde iki deliyle baş edemezsin" derdi...Seni ilk gördüğümde bir şeyler hissetmiştim ama hissettiğim şeyi tanımlayamamıştım ama sonradan farkettim ki senin gözlerinin anneninkiyle aynı olduğunu gördüğümde  ve karakterinin bana benzediğini hissettiğimde içimden "Keşke" demişim..."Keşke o bizim kızımız olsaydı." Çünkü sen bizim hayallerimizi süsleyen o kızdın ve şimdi hayallerimizi değil,hayatımızı da süslüyorsun...

Her üçünün gözleri dolmuştu. Beste'nin gözyaşlarından biri yanağına doğru süzülürken Ziya onun yüzünü elleri arasına aldı ve o gözyaşını sildi. Baş parmakları kızının narin tenini yavaşca okşarken
Z: Bu güne kadar hiç baban olmadı,biliyorum. Ama şunu bil ki bundan sonra arkanda seni çok seven bir baban,bir ailen var.Ne olursa olsun,ne yaparsan yap doğru ve ya yanlış o babanın kollarına koşabilirsin çünkü ne olursa olsun bana ihtiyacın olduğu her an  sana sarılmak,gözyaşlarını silmek için burada olacağım. Tamam mı,kızım?

Akıl mı Kalp mi?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin