A.n: Babanız benim ilk ve son aşkımdı bundan 35 40 sene önce o zamanlar doktordum askeriyede çakışıyordum babanız görevde vurulmuş komutanlar ve askerler ne kadar ısrar etse de hastaneye gitmemiş revire gelmişti durumu çok ağırdı hemen müdahale ettim ama revirde kısıtlı imkanlarla olucak değildi ikna etmeye çalıştı ve o zaman söylediği sözleri hayatım boyunca hiç umutmadım
E.m: Ne demişti anne
A.n: " hastaneyi sevmem ben çok can verdim çok insan kaybettim ben o beyaz duvarlarda acı dolu orası ben ailemi kaybettim insana can veren o odalarda şimdi o odalar benim canımı alırsa kardeşim dediğim insanların kanı yerde kalıcak olmaz gidemem beni burada iyileştir benim ilacım intikam ateşimin doğduğu bu yerde "
A.n: Mecbur dediğini yapacaktım biraz zor oldu ama hayata geri döndü kardeşim dediği insanlar için lojmanda dinlenmek yerine sahada çalıştı yani anlayacağınız babanız çok güçlü biriydi aynı zaman da da cesur neyse hadi odanıza uyuyun bugünlük bu kadar yeter Ada okul işi ben hallederim annecim tamam hadi iyi uykular bakalım
Annemin yanından ayrılıp abimle odamıza doğru adımladık .. Tam odama girecekken abime döndüm
A.d: Beraber yatalım mı ?
E.m: Olur abicim hadi gel benim odama
Emir abimin odasına geçtik yatağa yatıp kafamı abimin göğsüne yasladım ve huzurlu bir şekilde kendimi karanlığa bıraktım ..
BİR SONRAKİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK ÜZERE
oy vermeyi unutmayın :)
