Nefret te bir duygudur

S2B3

Ece

Uyandığımda hastanedeyim.
Aklıma olanlar gelince kalkmak istedim.
Sevdiğini görmek istedim.
Ona sarılımak istedim.
Onun iyi olduğundan emin olmak.

Kalkamadım...

Vücudumu hissetmiyordum zorluyordum olmuyor.
Kalkamıyorum etrafıma baktındım kimse yoktu
yerimden yavaşça hareket etmeye başladım.
Ama kendimde hala o gücü bulamıyordum.

Kalka bildiğimde vücuduma ağrılar girdi
umursamadım sevdiğim daha kötü bir halde olabilir.

Yataktan kalktım ve kapıya kadar yavaşca yürüdüm.
Belki kaplumba kadar yavaştım ama sevdiğime varıcam biliyorum..

Odadan çıktım annemleri gördüm..
Beni ayakta görünce paniklediler.

"Ada nerde? "

Diye sordum ağzımdan çıkan tek cümle buydu.
Önemli olan ben değil Ada'm dı.

Annemler bana baktı ve koluma girdiler.
Galiba Ada'nın olduğu yere gidiyorduk.
Başka bir koridora girdik orda Ada'nın anne ve babası vardı beni görünce şaşırdılar.

"Ada nerde? "

Diye sordum tekrardan ağzımdan dökülen bir tek bu cümleydi..
Odalara bakındım
Burası yoğun bakımdı..

Annemin ve babamın kolundan çıkıp yavaşca camlara yürüdüm.
Ordaydı..
Sevdiğim ordaydı...

Gözlerimden yaş akmaya başladı.
Ayaklarım beni daha fazla tutmadı.
Dizlerimin üstüne düştüm.
Derin nefeslerim hıckırıklara döndü.
Başım dönüyordu sesler kamaşıktı.

Beni kaldırmaya calışıyordular..

"BIRAKIN BENİİ! "

Diye bağırdım geri çekildiler..
Benim sevdiğim orda yatıyordu..

Kaç saat orda durdum bilmiyorum ama sonunda annemin sesini duydum.

"Kızım kalk artık kendini de bizi de perişan ettin"

Sustum..
Konuşucak gülüm kalmamış gibiydi, ama gitmek istemiyordum.
Sevdiğimin yanında olmak istiyordum..

"Anne benim sevdiğim orda yatıyorken burdan kalkmam.. "

Derin bir sessizlik oldu herkes sustu..
Kimse konuşamadı ve ya ben onları duyamicak kadar sağarlaştım.

Sadece onu istiyordum, ama o şu an burda olamazdı..
Bana sarılamaz,
Bana öyle bakamaz,
Gülemez
Ben burda o orda..

Özlediniz mi beni 😁
Yazar geri geldiii