BLACK IN THE MOONLIGHT | Sirius Black

3.BÖLÜM: Görülen Gelecek

Gözlerimi bir ormanda açtım. Etrafa baktım. Burası Yasak Orman olduğu bariz belliydi. Zaten başka orman var mıydı Hogwarts'ta? Başımı kaldırıp havaya baktım. Gökyüzünde parlayan dolunayı gördüm. Biraz daha bakındım etrafa neden burda bu görüyü görüyordum? Sorumun cevabını almak umuduyla ormanın derinliklerine doğru yürüdüm. Fakat ileride gördüğüm karartıyla duraksadım. Dikkatli bir şekilde incelemeye başladım. Tam bişey olmadığına ikna olmuşken arkamdan gelen çıtırtıyla hızla arkamı döndüm. Hemen arkamda gördüğüm 2 metreye yakın boy, küçük bir yüz, uzun kemik ve pençeleri olan kurt adamla bir an için çılgınlar gibi kaçıp saklamayı düşündüm. Ama bu mantıksızdı kurt adamlar bir insandan daha hızlı koşabilirdi ve saklansalar bile kokularından onları bulabilirdi. Ki zaten benim kaçmamı veya korkmamı gerektirecek bir durum yoktu şu an bedenim burda değildi. Beni göremez, duyamaz veya hissedemezdi. Öyle de oldu. Kurt ben yokmuşcasına yanımdan geçip gittiğinde bu kurtun Remus olma ihtimalini düşündüm. Elbette Remus'un bir kurt adam olduğunu biliyorum. Sonuçta ben bir tilkiydim ve her tilki etrafındaki bir kurtun kokusunu alırdı. İlk yıl iksir dersinde yan yana oturduğumuzda fark etmiştim, sonrada bazı dolunay günleri onu yasak ormanda görmüştüm. Hatta geçen yıldan itibaren onu kontrole geliyordum. Ve tabi etrafta gördüğüm köpek, geyik ve farenin kim olduğunu anlamam uzun sürmemişti. Dolunayda bir kurt adam gibi bilincimi kaybetmesem de güçlerimi kontrol etmek çoğu zaman kolay olmuyordu. Hiçbir zaman aslında. Bende çoğunlukla o geceyi ormanın bir köşesinde oturarak geçiriyordum. İlerleyen kurtun arkasından onu takip eden köpek, geyik ve fareyi görünce onun remus olduğundan emin oldum. Kurt hemen arkasındaki geyiği görünce ona bir pençe savurdu. Savrularak ağaca çarpan geyik acı dolu bir ses çıkardı. Köpek derhal geyiğin yanına gidip havlamaya başladı. Onun iyi olup olmadığını sorarmışcasına havladı. Remus tekrar o tarafa bakınca Remus'u durdurmak için bir adım attım. Ama işe yaramayacağını bildiğim için geri çekilip izlemeye devam ettim. Arkadan duyduğum adım sesleriyle kafamı çevirip arkamı kontrol ettim. Fakat görmeyi beklediğim şey kesinlikle dikkatlice ileri bakan kızıl cadı değildi. Lily birisini arıyormuş gibi tekrar etrafına baktı ve Remus'un olduğu tarafa bir adım attı. Onu uyarmak istedim fakat sesimi duyamazdı. Lily bir adım daha attığında kurt onu fark etmişti ve üzerine doğru koşmaya başlamıştı. Lily üstüne koşan kurtu fark edince laçka için yeltendi ama nafileydi. Kurt ona ulaşmıştı ve tam Lily'nin karnına pençesini sert bir şekilde geçirmişti. Son gördüğüm şey kan, son duyduğum şey ise Lily'nin çığlıklarıydı...

Gözlerimi revirde açtım. Yatağımın baş ucunda Regulus vardı. Sıkılmış gibi karşı yatağa bakıyordu. Karşı yatakta ise Sirius vardı. Mükemmel saçlarının yaşadığı korkunç travmadan bahsediyordu. Saçları eski haline dönmüştü. Onun boynuzlu halini hatırladığımda gülmek istedim fakat şakaklarımdan giren keskin ağrı buna engel oldu. Başımı tutarak inledim.

"Siktir!"dedim fakat kendi sesimi bile zor duydum. Başımdaki ağrı bana gördüğüm görüyü hatırlattı. Nefesimin kesildiğini hissettim. Dehşetle olduğum yerden kalkmaya çalıştım. Bu haraketim Regulus'un kafasını hızla çevirmesin sebep oldu.

"Luna iyi misin? Bana bak sakin ol ve nefes al." Ne zaman görü görsem bu iyi veya kötü hiç fark etmez Regulus her zaman fazla panik yapardı. Gözlerimi açtığım andan itibaren ölümden dönmüşüm gibi davranırdı. Zaman ve mekan kavramımı yitirmiş bir şekilde panikle etrafı süzdüm.

"Hey bana bak. Sadece kötü bir kabustu. Geçti. Revirdesin ve güvendesin." Geçmedi ama geçicek dedim içimden. Biraz daha sakinleşmiştim. Peki gördüğüm şey tam olarak hangi zamana hitap ediyordu geçmiş mi gelecek mi? Eğer Evans'ın başına böyle bir şey gelmiş olsaydı Potter bu kadar rahat davranmazdı. En yakın dolunay dün akşamdı. Mümkün olabilir miydi? Kafamı Sirius'a, yattığı yere, çevirip Potter'a baktım.