Kanka ben gaymişim lan // HYUNIN

Kömür pankekler (7)

Sabah olmuştu ve tam şu anda changbin ve ben babam ve anneme kahvaltı hazırlıyorduk.

"Ya hızlı hazırlayın azıcık işe geç kalacağız sizin yüzünüzden!"

"Anne bizde okula geç kalacağız bir el atsanız keşke"

Annem göz devirerek bize cevabımızı verdikten sonra oturduğu koltukta iyice yayıldı ve telefonuna bakmaya devam etti.

"Bu koku ne amına koyayım"

Changbinin dediği üzerine derin bir nefes çektim ve gözlerimi kısarak changbine baktım.

"Harbi amına koyayım bu koku ne hafif tatlı bir yanık kokusu gib-"

İkimizde aynı anda kafamızı yavaşça pankek tavasına çevirdik ve kömüre dönüşmüş pankeklere baktık. Tam o sırada annemde kokuyu almış olacak ki konuştu "Bu koku ne lan!" Ayağı fırladı ve tavaya koştu, ocağın altını kapattı ve şeytani gözler ile bize baktı.

"İyi ki bir yemek yapın dedik lan evi yakacaktınız! Siktirin gidin okulunuza görünmeyin birdaha gözüme!"

Annemin bize fazla kızmaması ve sonunda yemek yapma işinden kurtulduğumuzun mutluluğunu gizlemeye çalışarak kafamızı vicdan azabı çeker gibi aşağı eğdik ve ikimizde evin kapısından dışarı çıktık, tabii evin kapısından çıkar çıkmaz bu üzgün ayaklarımız bir kenara uçtu ve ikimizde kahkaha atarak gülmeye başladık.

"Kanka o en sağdaki pankek resmen kömür olmuştu lan!"

İkimizde changbinin bu sözüne gülerken kapı aralandı ve annem yine şeytani gözleri ile bize bakınca iki saniyede hemen yine üzgün ayaklarımıza geri döndük.

"Çantanızı unutmuşsunuz salaklar"

Çantalarımızı ikimizinde kafasına attı ve kapıyı kapamadan hemen önce "hep birisi arkanızı toplasın zaten!" diye bağırdı ve kapıyı vurdu.

İkimizde kahkaha atmamak için dudaklarımızı birbirine bastırarak birbirimize bakarken changbin hava kaçıran boru gibi bir ses çıkardı, ve bu çıkardığı ses üzerine yine kahkaha atmaya başladık. Resmen şu an koskoca apartmanı inletiyorduk..

Kahkahamız benim telefonum çakması ile kesildi. İkimizde ilk kahkahamızı yavaşlattık sonrada tamamen kesip soluklandık. Sonra telefonumu cebimden çıkarıp baktım, arayan kişi jisungdu.

"He kanka noldu"

"Saate bak anlarsın ne olduğunu esek"

Saate baktığım anda gördüğüm sayılar ile başım döndü, resmen ilk dersin tenefüsüne girmiştik ve BEN KIZLAR İLE KONUŞAMAMIŞTIM BİLE.

Jisungun yüzüne kapayarak merdiven demirlerine atladım ve kayarak aşağı inmeye başladım, arkamda kalan changbinin seslerini umursamamaya çalışıyordum.

"Lan yavaş ol azıcık karı kız gelince aklına dört nala koşuyorsun!"

Changbinin apartman yankısından zar zor duyduğum sesine karşı sırıttım ve demirlerden kaymaya devam ettim, apartman kapısına vardığımda nefes nefese changbini bekledim, onunda gelmesi çok uzun sürmedi.

Ona hazır mısın anlamında bir bakış atıp gözlerimi kıstığımda oda hazırım anlamında bir gülümseme yolladı. İkimizde yan yana geçtik ve birbirimize mücadeleci bir bakış attık.

"BAŞLA!"

Annemin balkondaki sesini duyduğumuz anda ikimizde koşmaya başladık, ilk okula varan kazanır!

Normalde bu yolda koşarken yeonjun ve soobini görürdük ve yeonjun soobini arkasında bırakarak bizim yarışımıza katılırdı ama sanırım biraz geç kaldığımız için ikiside burada yoktu.

Bunun üzüntüsü ile koşmaya devam ederken changbinin beni geçtiğini farkettim, arkasına bakıp bana orta parmak çekti ve koşmaya devam etti bir anda. Bunu yapması mücadeleci ruhumu ortaya çıkardı ve bir anda motorlarımı çalıştırarak çok daha hızlı koşmaya başladım. Changbinin önüne geçtiğimde bu sefer ben arkama bakarak ona orta parmak çektim ve önüme döndüğümde biraz sert bir şekilde sokak direğine kafa attım.

"Lan kanka iyi misin lan!"

Yerde iki bacağım iki yana açılmış oturur pozisyonda ne olduğunu idrak etmeye çalışıyordum.

"İyiyim kanka galiba" Aniden başıma vuran zonklama ile hemen düzelttim kendimi "Pardon ÇOK KÖTÜYÜM KANKA ANANI SİKEYİM AAH!"

"Şimdi iyi misin kötü müsün anlamadım ona göre ilk yardım ekibi çağırıcam"

"Kafam demire girdi ilk yardım ekibi napıcak suni tenefüs mü!"

"Ya üstüme gelme ne bileyim ben ne yapacaklarını!"

Kafamın ağrısı biraz hafiflediğinde yavaşça ayağı kalktım ve yürümeye çalıştım, nasıl girdiysem direğe dünyam dönüyor resmen!

"Kanka emin misin iyi olduğundan"

"Eminim kanka neden sordun ki"

"Ot çekmiş gibi yürüyorsun da.."

Bu halde bile beni güldüren changbine gülerek baktığımda oda bana karşılık verdi.

"Tamam tamam iyisin bu kadar yarış yeter yürüyerek gidelim en iyisi"