Tekken dünyasında

son mu yoksa başlangıç mı

''Anne! anne!!'' Olga bahçede örümcek zambaklarını toplayan annesine koşuyordu, Tomris ona heyecanla koşan küçük mutlu bedene tebessüm etti ''ne oldu Olga?'' küçük kız hemen elindeki çiçekleri aldı ''sana yardım etmek için geldim eve beraber gidelim'' Tomris onaylar şekilde başını sallayınca küçük kız annesine en mutlu gülüşünü verdi.

Olga ve Tomris eve yaklaşmaya başlayınca Mayda ve kucağındaki kumaş parçasının içinde uyuyan bir melek Sayina duruyordu ''sizi bekliyordum, Sayina çok mızmızlandığı için onu uyutmak zorunda kaldım'' Tomris Mayda'nın kafasını okşadı ''içeri girelim hava kararıyor babanız da birazdan gelir, Olga benimle beraber pirinç topu yapmak ister misin?'' Küçük kız ''evet! pirinç toplarına bayılırım'' koşarak sadece dolabı ve iki rafı olan mutfağa girdi 

Bir zaman sonra kapı görevi gören yaprakların hışırdama sesi eve doldu ve o anda babalarının geldiğini anladılar Mayda babasının karşılarken Olga ve Tomris yer masasını hazırlıyorlardı ''hoş geldin baba bu gün para kazanabildin mi?'' Zamir karısının ve 3 çocuğunun karşısında şefkatle bakarak ''üzgünüm'' Olga hemen ayağa kalktı ve ''sorun değil baba yarın beraber gidelim sana yardım edeceğim'' Babası tekrardan ''üzgünüm'' dediğinde mutlu ifadesini bozmadan gözlerindeki yaşların akmasına izin verdi, Tomris kucağındaki Sayina'nın başını tutarak ayağa kalktı ve ''Zamir bir sorun mu var?'' 

Mayda gerilmeye başlamıştı Olga ise babasına anlamayarak bakıyordu, hepsi sadece karşısında dikilen aile üyesini izliyordu. Zamir birden cebinden mutfak bıçağını çıkardı ''bana dediler ki eğer sizi öldürürsem bana çok para vereceklermiş'' Mayda geri adımlar atmaya başladı Tomris Mayda ve Olga'yı arkasına çekiştirdi ''bunu bize yapamazsın biz aşk ile evlendik çocuklarımızı beraber büyüttük onlar ne olacak?'' Zamir birden söze girdi ''Lanet olsun evlendiğimiz güne! Aşk bir yere kadar şimdi gözümde hiç bir şeysin! eğer sizi öldürürsem çok para verecekler bu parayla tekrardan evlenebilir ve rahat yaşayabilirim, hiç var olmamışsınız gibi yaşayacağım ve bir daha asla bitki satarak geçinmeye gerek kalmayacak!'' Mayda ağlamaya başlamıştı Olga ise korkudan titremeye başlamış ve durumu idrak etmeye çalışıyordu Tomris beraber yaşadıkları onca yıldan sonra bu durumla karşılaştığı için zihinsel bir çöküş yaşamaya başlamıştı, harekete geçmeliydi, en azından oyalamalıydı...bebeklerinin iyiliği için. Zamir yavaşça ilerlemeye başlayınca Tomris kucağındaki kumaşı Mayda'ya verdi kız sızlanarak kumaş parçasını kollarının arasına aldı ''anne...'' Tomris duvarın yanındaki sopayı aldı ''beni bir sopayla nasıl alt edeceksin? Tomris sen o zamanlar ki kadın değilsin artık yaşlandın ve dışarıya zor çıkıyorsun köreldin ve zayıfsın HAHAHAAA....lütfen benim geleceğim için geber.'' Tomris birden sopayı artık tanıyamadığı o adama doğrulttu ''canın cehenneme!'' Adam Tomris'in üzerine doğruldu ve iki kız arkada onları izlemeye başladı, artık Olga'da ağlıyordu ve olanlara inanamıyordu ''Mayda gidin burdan kaçın!'' Mayda ağlayarak annesine baktı Olga hala annesiyle babasının boğuşmasını izliyordu Mayda kızın elini tuttu ve onuda evin arka tarafından çıkarttı. 

Olga ve Mayda koşmaya başladılar bir zaman sonra Zamir onlara yetişmeye başladı, Mayda adamın elindeki kanlı bıçağı görünce annesine ne olduğunu anlaması kısa sürdü, koşarken Olga'ya baktı ''annemden ayrı olmayı sevmediğimi biliyorsun Olga'' Mayda kollarındaki bezi ona verdi ve ona gülümsedi ''yaşa...yaşayın'' kız zaten kaçmaktan ve olanlardan başka birşey düşünmediği için bir şey anlayacak hali yoktu ve ağlamaklı gözlerle ablasına bakıyordu, Mayda geri döndü ve arkasına doğru koşmaya başladı ''abla hayır!'' Mayda dinlemedi ve o babası olan adama bağırmaya başladı, Olga'nın koşmaktan başka çaresi yoktu. Kendisinin için değil kollarındaki kumaş parçasına sarılmış ağlamaya başlayan bebek için. Olga o adamın kendi hızına yaklaşacağını düşünüyordu bir zaman sonra kaçmak yerine saklanmayı daha mantıklı buldu ve yapraklarının büyük olduğu büyük bir ağaca tırmanmaya başladı kollarındaki bebeğe de dikkat ederek büyük dallardan birine oturdu.

Olga ağlamayı bıraktı ve şimdi ne olacağını düşünmeye başladı yıllardır baba dediği adamın yaptığı şeyi düşündü, kendinden çok sevdiği annesini ve ablasını arkada bırakmıştı şuan tek düşündüğü şey onların hala yaşıyor olma ihtimaliydi. (Olga hala küçük ve daha saf bir çocuk olduğu için böyle düşünüyor.)  

Sabah olmaya başladığında aşağıya inme kararı aldı ve eskiden o adamla beraber bitki satmak için indikleri köye doğru koşmaya başladı, Olga sabaha kadar düşünmüştü kardeşinin iyiliği için ona bakacak karnını doyuracak bir aileye ihtiyacı vardı, erken saatler olduğu için köyde herkesin uyuduğunu daha uyanmadığını anlamak çok zor olmamıştı. Önceden tanıştığı insanları hatırlamaya başladı, sonunda bir aileye hatırladı ve kumaşa sarılı kardeşini o hatırladığı ailenin evinin kapısına koydu ''üzgünüm sayina, çok üzgünüm. Lütfen doğru bir hayat yaşa, okula git bizim yiyemediğimiz kadar bol bol ekmek ye ve ailenle mutlu ol.'' Olga'nın gözlerinden dökülen yaşları küçük bebeğin yüzüne dökülüyordu, onu son kez koklayıp öptü ve arkasına bile bakmadan kaçmaya başladı.

artık gitmesinden korktuğu hiç bir şey yoktu o gece olan bütün olayların olduğu eve doğru gitmeye başladı annesini ve ablasını bıraktığı yere, bir zaman sonra ablasını gördü yerde yatıyordu bedeni yerde kanlar içindeydi olmayan tek şey ise kafası. Olga kasılmış ve artık yaşamayan o bedene bakıyordu gözleri ağlamaktan kan revan olmuştu, koşarak eve girdi ve annesinin de ablası gibi olduğunu gördü. Artık yıkılmıştı ve kaybedecek hiç bir şeyi kalmamıştı. Tomris'in yarısı olmayan bedeninden kafasını kaldırıp beraber uyudukları tarafa gelmişti annesinin ona 12. yaş gününde verdiği kılıcı aldı, bu asla kullanmaya kıyamadığı ve tutmaya bile korktuğu kılıçtı.

ablasını ve annesini evinin arkasındaki toprağa gömdü, artık güneş batıyordu ve son kez döndü ''Yemin ederim ki bu işin arkasındakileri bana verdiğin kılıçla yok edeceğim hepinizin intikamını alacağım ölümüm üzerine!''

küçük kız yanına aldığı kılıç ve bir çift çıplak ayakla kuzeye doğru yola koyuldu.....