Eve gelmiştim daha doğrusu yabancı bir eve herşey kabus gibiydi.
Herşey çok ani oldu önce rüzgar Enes'i yakalamaya çalışmıştı ama yakalayamamıştı sonrasında beni bu eve getirmişlerdi.
"Deniz hadi gel yararı saralım."diye seslendi eda ben koltukta otururken.
Yaramımı Sarıcaktı fiziksel yaramı sarabilirdi peki ya ruhsal olan yaralarım?Onlar hiç bir zaman sarılamazdı iyleşemezdi.
"Hiç gerek yok ben iyiyim boşverin"
İyi değilim lütfen boşvermeyin
"İyimisin? abla karnın morsmor yüzünde morluklar var gözlerinin altı mosmor kaşin patlamış gerçekten iyimisin?"diyerek yanıma geldi gece.
Mahfolmuştum ve göbeği açık bir şey giydiğim için karnımdaki yaralar bıçak izleri hepsi görünüyordu.
"Alışık oluduğum şeyler geçerler merak etmeyin." dedim acı bir sesle.
Gece benim elimi yavaşça tutarak oturduğum koltuktan kaldırmaya çalıştı.
"Ya abla hadi kalk pansuman yapalım olmazzki mikrop kapar hem."
Hiç kimse beni bu kadar düşünmemişti Enes beni dövdükten sonra ne pansuman yapardı nede başka bir şey.
1 ay önce
"Hayır yapma lütfen istemiyorum senin gibi bir pisliği" deliler gibi bağlıyordu genç kız.
"Pislik ha öylemi kocana böyle şeyler söylemek hiç yakışmıyor karıcığım."sonra genç kızı saçından tutarak yatağa sürükledi.
"Hayır lütfen dokunma bana". diyerek ağlıyaroy ve bağıyordu.saçları açıyordu genç kızın saçları yanıktı babası yakmıştı saçlarını.
Adam genç kızın üzerini zorla çıkartmaya çalışıyordu.
"Dokunma bana dokunma çıkartma istemiyorum".diye sesi kısılana kadar bağıyordu genç kız ama faydası yoktu.
Genç kız kısık bir sesle mırıldandı.
"Lütfen kurtarın beni lütfen"
Günümüzden
Gece beni yukarı kataki bir odaya getirmişti odadaki herşey pembeydi dolap,ayna herşey odadanın bir tarafında büsürü oyuncak bebekler vardı. Oyuncak bebeklerinin yanındada kocaman pembe bir ayıcık vardı.
Gözlerim dolmuştu.Çünkü benim hiçbir zaman bir oyuncak bebeğim olmamıştı nede bir pembe ayıcık.
Oyuncak bebeklerinin olduğu yere gittim.Ve elime bir tanesini aldım saçları sarıydı gözleri maviydi. Çok güzel bir bebekti.
"Beğendin mi? Sana verebilim istersen?"diye seslendi gece.
" Yok ya sadece bakıyordum"diyerek bebeği yerine koydum.
"Hadi bakalım yatağa yata pansuman yapalım karnına"diye seslendi eda.
"Peki". diyerek yatağa uzandım.
"Biraz acıya bilir"diyerek pamuğa tentürdiyot döküyordu eda.
"Sorun yok"dedim umursamaz bir sesle.
Sürmeye başlamıştı onlara sormak istediğim o kadar çok soru vardıki mesala neden beni bu kadar çok umursuyorlardı?.
"Bişey soracağım"dedim
"Sor canım"dedi Eda
Peki sorabilirsin altü üstü neden beni bu kadar umursuyorsunuz diye sorucan niye bu kadar gerildin ki?
"Siz beni neden bu kadar-"diye sorucaken içeriye umut girdi.
"Noldu abi ?"diye sordu gece
"Yemek hazır" diye söyleyip gitti.
Hay benim şansima bı soru sorucaktim
"Tamam geliyoruz"dedi gece
"Evet bitti şunuda yapıştıralım bitti" derken çoktan yapıştırmıştı eda.
"Canım sen bişey sorucaktın?"dedi eda
"Boşver ya önemli bir şey değildi"
"Peki hadi o zaman yemeğe"dedi.
Evettt bölümümüzü yayınladık nasıl buldunuz? Biraz uzun Oldu. Ama neysee iyi günler kalplerimm ❤️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Vedalar Acıtır
Literatura Kobiecabir genç kızı kuzeni vurduktan onu kurtarıp hastaneye göteren bir çocukla aranda ne olabilir ki? "vedalar acıtır rüzgar..." bu genç kızla ve genć kızı kurtaran çocuğun hikayesine hazırmısıniz?
