Deniz'den
Hastaneden çıkmıştım yolda tek başıma yürüyordum.
Çok korkuyordum.hepde korktum bu hayattan keşke yanımda annem olsaydı keşke benim bir ailem olsaydı.
Keşke doğmasaydım.
Babam bile ben dogduğumda anneme ben bu istemiyorum yuvaya verelim Demiş.babam için bile değersizmişim. o kadar çok nefret ediyorum ki kendimden hayatan insanlardan.
Kendimi de sevmiyorum.Zaten sevilecek neyim var ki? Hiç bişeyim.
Annemim öldüğü günden beri hayatım yok gibiydi önce babam beni istememesi, snonra zorla eve hapsedilme, zorla evlendirilme tecavüz edilerek bebek doğurma.
Gerçi artık bebeğim yoki benim elimden bebeğimi almışlardı.
Çok korkmuştum herşeyden.
Ama artık korkmak yoktu dik durucaktım ve artık kendimi koruyacaktım.
Ben düşüncelere dalmışken bir ıslık sesi duyuldu bu o adamın ıslık sesiydi.
"Geçmiş olsun karıcığım çok üzüldüm."
Şerefsiz yine gelmişti.
Dik bir şekilde karşısına geçtim.
"Bu kadarda şerefsiz olunmaz ya". dedim.
" Bakıyorum da korkmuyorsun artık."dedi dalga geçer bir sesle.
"Çekil önümden!"dedim bağıyarak.
Karnıma tekme attı.
"Ama karıcığım bağırarak konuşmuyoruz dedim ya sana ben."diyerek beni tekmeleye başladı.
Her zaman ki olduğu gibi.
"Sanane-" dememe kalmadan bir yumruk sesi duyuldu.
"Napıyon lan sen" diyerek bogmaya başladı rüzgar.
Rüzgarların ne işi var burda?
"Deniz iyimisin "? diye sordu eda
"İyiyim de sizin ne işiniz var burda siz gitmedinizmi?"
Hemen rüzgarın yanına gittim ve durdurmaya çalıştım.
"Rüzgar tamam sakin ol bişey olmadı bırak."
Elleri gevşedi ve bıraktığı anda Enes kaçmaya başladı.
"Valla deniz abla seni tek başına yürüreyek bırakacımızi düşünmedin herhalde?"dedi gece
Gerçekten mi biri benimi düşündü?
İyi günler kalplerimm
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Vedalar Acıtır
Literatura Femininabir genç kızı kuzeni vurduktan onu kurtarıp hastaneye göteren bir çocukla aranda ne olabilir ki? "vedalar acıtır rüzgar..." bu genç kızla ve genć kızı kurtaran çocuğun hikayesine hazırmısıniz?
