hanımefendi, motive

0.6 |

"Alo?"

"Tolga!"

Sesi kötü geliyordu.

"Neredesin?"

"Alt mahalledeki parka gel, çok içtim-"

Telefonum kapanmıştı, parka doğru koşmaya başladım. Görüş açıma Berfu girdiğinde ağladığını gördüm.

Hala parmağında yüzük duruyordu.

Yanına oturduğumda bana sıkıca sarıldı.

"Ben seni çok seviyorum, tamam mı?"

"Bir gören olacak, Berfu."

Yanağımı öpüp geri çekildi.

"Tolga, seni seviyorum."

"Yapma."

Gözlerindeki yaşı silerken dudağıma eğilmeye çalıştı.

"Bak biri falan görür, yapmasana kızım."

Ayağa kalkıp kolumdan tuttu, sendeyen adımlarla beni eski binanın içine soktu.

"Konuş benimle Tolga, n'olur?"

Alnını öpüp geri çekildim.

"Haramsın bana."

"Keşke abim olmasaydı."

Güldüm.

Tekrar öpmeye yeltendi.

"Bak kızım yapma, dayanamıyorum."

Güldü ve ellerini saçlarıma götürdü, yanağımı öptü.

"Dayanma, aşkım."

"Sen ne içtin?"

Güldü.

"Aşk iksiri."

Ellerimle belini sardım ve kendime daha da çektim.

"Çok güzelsin, Berfu."

Dudağıma eğildiğinde bu sefer geriye çekilmedim.

Doğan bizi kesinlikle vuracaktı.

---

dogana yazik