Şehadet Kuşları- Filistin

Can Düştü

Can düştü, yaprak yaprak,
Bin bahar öylece dalından düştü...

Hiç kimseler duymadı feryatlarını,
Akıl, fikir yırtıldı, izan düştü...

Bakışlar şaşı kaldı, feraset gölgelendi,
Her birine fısıldanmış zan düştü...

Seherlere yakışan alınlara,
Zulmet mermisiyle kan düştü...

Kesildi ülkemde bahar esintileri,
Gözümden damla damla can düştü...

Kardeş kardeşi ayırdı özden,
Sahipsiz vatana acı bir figan düştü...

Senlik, benlik, düşmanlıklar biçti bizi,
Payımıza keskin bir tırpan düştü...

Kaynuka, Kurayza, Nadir'in soyu;
Kurumadı, toprağa bir çıban düştü...

Saçarak pisliğini nesiller boyu,
Ceddimden kalan mirasa ziyan düştü...

Giderek sahipsiz kalınca yurdum,
Ölümü bekleyip gün sayan düştü...

Şuur karaborsa, hüküm bilinmez,
Ehlinden çıkan sözler de yaban düştü...

Fetihler geldi geçti, huzur yaşandı,
Bizlere bu demde yaslı bir sapan düştü!

Küfre susanlar gününü gün ederken,
Toprağa, cenk edip taş atan düştü...

Haberini alınca düşen evlatlarının,
"Annem"in gözüne bir hisli duman düştü...

Düştükçe düşerken insanlık böyle,
Kafire inkâr ve ateş, Mümin'e iman düştü!