Ev, bir tuğla yığınından oluşan yapıdan ibaret değildir. Ev dediğimiz şey, güvende hissettiğimiz yerdir. Ve bu illaki çatılı bir yapı olamak zorunda değildir.
Çeviri hikayedir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
★---₱₱---№---№---₱₱---★
Uyandığında Kakucho zaten bilinçliydi. Izana ile paylaştığı odadan ayrıldı ve ona bakmakla seni görevlendirdi. İstenmeyen bir şey yapması ihtimaline karşı Izana yatağa bağlandı.
Sıkılmış hissederek pencereye doğru yürüdün. Eğildin ve şehre baktın. Yokohama Körfezi'ndeki olaydan altı gün sonraydı. İlk 'hastanız' olduğu için Izana'nın yanında kalmaya gönüllü oldunuz. Elbette Mikey her gün kardeşini ziyaret eder.
Ailen senin için endişelenseydi iyi olurdu ama hayır, olayı onlara bildirdikten sonra sana mesaj bile atmadılar. Seni kabul etmeleri için çok uğraşmaktan vazgeçtin.
Kar üç gün sürdü ama soğuğu hissetmediniz. Her nasılsa, Izana ve Kakucho'nun varlığı seni rahatlattı. Ailen hakkında kendini yalnız ya da karamsar hissetmedin. Hastanede olmanıza rağmen kendinizi evinizde gibi hissediyorsunuz.
Şehre baktıkça İzana bilinçleniyordu. Tamamen uyandığında, nerede olursa olsun etrafına bakındı. Senin figürünü gördüğünde, gözleri senden asla ayrılmıyor. Yaşadığını hissettiği gibi sakinleştirici varlığınıza baktı.
Kahvaltını ısmarlayıp Kakucho'yu almaya karar verdiğinde güneş doğuyordu. Sırtını pencereye çevirdin, Izana'nın yüzünü görmesine izin verdin. Net göremese de, güneş ışığı ona yardımcı olmadı.
Odayı loş tutmak için perdeleri kapatmaya karar verdiniz. Ancak içerideki ışık miktarını azalttıkça, birinin size uzun uzun baktığını hissettiniz. Izana'nın bakışlarıyla buluşmak için döndün. Artık senin güzel, sakinleştirici yüzüne erişimi vardı.
"Ah," dedin, mutluluğun damarlarına hücum ettiğini hissederek. "Uyanıksın."
Performansınızı açıklayacak tek bir kelime vardı. Harika. Mikey'nin erkek kardeşini kurtarmayı başardınız ve şimdi o yaşıyor, nefes alıyor ve bilinci açık. Güneş yeni parladı ama gününüz çoktan tamamlandı.
Izana oturmaya çalıştı ama başaramadı. "Ne oluyor! Çıkarın şunu!"
Yanına koştun ve ona yardım ettin. Onun narin vücudunu tutarken hassas davrandığından emin oldun. Tekrar uzanmasına yardım ederek, üşüme ihtimaline karşı battaniyesini düzelttiniz.
"Organlarını satmadık ya? Ne bu-"
"Hayır! Siktir git! Mikey nerede?!" Kendini zayıf hissetmiyormuş gibi tükürdü.
