Συγκατοίκηση με το ζόρι

Μουσαφιρηδες

Ωραία.

Όλοι ξέρουμε τι έγινε. Όλοι φανταζόμαστε πόσο άβολα ήταν τα πράγματα την επόμενη μέρα, τουλάχιστον για την Νίκη.

Η Νίκη δε μπορούσε να βγάλει από το μυαλό της το όλο σκηνικό. Συγκεκριμένα, δε μπορούσε να ξεχάσει τον τρόπο που τα χέρια του Στεφάνου την άγγιξαν με τόση ευκολία. Είχε κάνει ριπλέι τη στιγμή άπειρες φορές.

Πόσες φορές μπορείς να κάνεις ριπλέι στιγμές πριν θεωρηθεί εμμονή;

Βγήκε από το δωμάτιο της διστακτικά, φοβόταν μην τον πετύχει. Στο σπίτι. Στο σπίτι της. Φοβόταν να κυκλοφορήσει στο σπίτι της. Αν είναι δυνατόν.

Είχε στείλει ήδη μήνυμα στα κορίτσια για να συζητήσουν από κοντά το θέμα της συγκατοίκησης. Η Νίκη ετοιμάστηκε και βγήκε πολύ σιγά από το δωμάτιο της. Όταν πέρασε μπροστά από την πόρτα του Στεφάνου, σκέφτηκε πως ίσως θα ήταν η κατάλληλη στιγμή να του δώσει το δεύτερο κλειδί τώρα που θα έφευγε. Πήγε να χτυπήσει την πόρτα του, όμως συγκεντρωθηκε σε κάποιους ήχους που ακουγοντουσαν από το δωμάτιο του. Oh... Oh.... Ένιωσε το πρόσωπο της να καίγεται. Ναι ίσως να μην ήταν η κατάλληλη στιγμή να του δώσει τα κλειδιά.

Κατευθύνθηκε προς την κουζίνα γρήγορα και έσκισε μια σελίδα από το τετράδιο που είχε για τις λίστες του σουπερμάρκετ. "Θα γυρίσω πιο μετά. Αυτό είναι το κλειδί του διαμερίσματος." Του έγραψε στο χαρτί και άφησε το κλειδί πάνω στο χαρτί. Πήρε μια βαθιά ανάσα και έφυγε από το διαμέρισμα.

------------------

"Ρε παιδιά δεν ξέρω άμα θα πάει καλα αυτή η συγκατοίκηση" Είπε η Νίκη ή βασικά, σύμφωνα με τα κορίτσια, κλαψουρισε

"Είσαι ένας από τους πιο δύσκολους ανθρώπους και αποφάσισες να συγκατοικησεις, τι θες να σου πούμε τώρα;" ρώτησε η Ρένα ενώ έφτιαχνε καλύτερα τα γυαλιά της για να βγάλει σελφι, αγνοώντας παντελώς το παρατραγουδο της Νίκης.

"Ρε δεν είναι αυτό-" πήγε να διαμαρτυρηθει η Νίκη

"Χωρίς να θέλω να είμαι κακία" Είπε η Μένια και όλες γύρισαν να την κοιτάξουν. Ατάκα κλειδί.
"Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο... Μια ξινιλα την έχει ο άνθρωπος!" Φώναξε η Μένια εκνευρισμένη και έπιασε τον καφέ της για να πιει, ενώ η Νικη της έκανε νόημα να κατεβάσει τους τόνους

"Τον συμπάθησα ήδη" Είπε η Σοφί χαμογελαστά

"Καλά κάτσε να τον γνωρίσεις και μετά πες μου" ψιθύρισε η Νίκη