"They don't deserve you"

0.4

Günler birbirini kovalıyor zaman geçip gidiyordu, Kuroo'nun menejerlik teklifinin üzerinden 2 hafta geçmişti bile. Bu süreçte Kazumi arada bir Kuroo'yu görüyordu, tabi yalnızca camdan izliyordu. Kuroo ve arkadaşları bahçede kahkahalar ve eğlenceli şakalar eşliğinde voleybol oynuyordu. O kadar mutlu, o kadar istekli ve enerjik görünüyorlardı ki voleybol oynarken... Kazumi onlara imrendiğini hissetti. Onların aldığı bu keyfi kıskandı.

"Umarım üniversiteye geçtiğimde ben ve arkadaşlarım da yaptığımız şeylerden böyle keyif alırız"

Düşündüğü şeyle içi ısınmıştı, içinin ısınmasında belki birazcık voleybol takımının yüzündeki o ifade de etkili olmuştu.

"Napıyorsun ezik böcek."

Bu Kazumi'nin dünya üzerinde duymak isteyeceği son ses bile değildi.

"Sana diyorum pislik."

Kazumi gözlerini bahçeden ayırıp arkasını döndü. Ne güzel sessizce camdan dışarıyı seyrediyordum, bu neden geldi şimdi diye düşündü.

"Ne var Katsuro??"

"Sana naptığını sordum ama neyse senin gibi bir aptal buna bile cevap veremiyordu. Unutmuşum."

"Defol git Katsuro."

Kazumi tekrar cama döndü ve dışarıyı seyretmeye devam etti.

"Param ve otobüs kartımı evde unuttum senin yüzünden. O yüzden seninkileri ver bana."

"Başka???"

"Ver diyorum, ikiletme."

"Ben nasıl döneyim eve o zaman? Mantığın yok mu?!"

"Beni ilgilendirmez yemek alacağım, ayrıca çıkışta bizimkilerle takılacağız para lazım hepsini ver."

"Unutmasaydın Katsuro! Sadece yol parası verebilirim."

"Senden izin almıyorum böcek!"

Katsuro Kazumi'nin çantasını açıp cüzdanını aldı ve içindeki paralarla otobüs kartını eline aldı.

"Beni bugün idare eder sanırım."

"Katsuro onlar benim! Ver şunları!!"

Kazumi Katsuro'nun elindeki cüzdana uzandı ama Katsuro elini havaya kaldırıp Kazumi'yi geriye doğru fırlattı.

"Yaklaşma bana böcek."

Katsuro sınıftan çıktığında Kazumi peşinden gitmek için sınıfın kapısına koştu ama zil çalmıştı ve öğretmen koridorun başında duruyordu. Sinirle dudağını ısırdı ve geri dönüp yerine oturdu. Ne yapmalıydı... bir şekilde çözüm bulmalıydı.

⏳🏫⌛

Çoktan son zil çalmıştı ve herkes okuldan çıkmıştı neredeyse. Kazumi Katsuro'nun sınıfının önüne gitsede onu görememişti ve kara kara ne yapacağını düşünüyordu. Okulda çok az kişi kalmıştı ve zaten arkadaşı yoktu kimseden para isteyemezdi.

Hoş istese de vereceklerini sanmıyordu. Kimse zorbalık görüp dışlanan bir eziğe yardım edip onunla görülmek istemezdi.

Kazumi pes edercesine ağır adımlarla okuldan çıktı. Enerjisi neredeyse hiç yoktu, yorgundu, acıkmıştı ve uzun yürüyüşlere hiç alışık değildi.