Evet işte Adalet. Müdür kollarını açarak, bana vahşicesine koşarak ayağını ayağına çarparak yere yapıştı. Bütün herkesin gözleri mavişte. Hiç kuul değil keşke ölmese diye içimden geçirdim. Dünkü film hala aklımdaydı. Aksiyon dolu düşüncelerimle masama doğru baya koşmaya başladım. Masamda birisi oturmuştu. Bu da kim?.
"Hoş geldin yakışıklı"
Ooo yakışıklı. Yakışıklımıyım hakkaten? Tabi canım. Bu da sorumu. Kuulum bir kere. Seviyorum kendimi evet. Ama bana yakışıklı demek, hemde yüzüme çarpmaya hiç kimsenin hakkı yok. Kim lan bu kuul olmayan?. Kafası kendinden büyük. Sızanaklı, korkunç bir kız.
"Sende kimsin yaratık?"
Tam şu sırada az önce yere yapışan maviş eline çay almış arkamdan seslendi.
"Şu yaratık artık senin eski pozisyonda çalışdığın işde çalışacak"
"Peki ben?"
"Sen artık benim sağ kolum olucan"
Yok artık. Maviş resmen bana yazıyor. Buna bir son vermeliyim. Annemle babam öyrenirse yüzüme tükürür!!!:).
*****
Okuyan, oy veren, yorum yapan herkese teşekkür ederim:)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çok kuulum keşke ölsem
Разное"Ellerini kaldır! Sakın kıpırdama! Kıpırdarsan beynini dağıtırım! Artık yolun sonundasın Brain!" "Tamam beybi. Sinirlenme. Sinirlenince çirkinleşiyorsun." "Sus lan! bin artık şu lanet olası arabaya" "Oooo ne kadarda öfkeliyiz. Anlayamıyorum Jassy...
