Sen Benim Acılarımsın

Raslantı

Birşeyler denedim inşallah beğenirsiniz hoşunuza giderse devam edeceğim.... 💕

Bölüm 1 "Raslantı"
....
bazı kişiler çok şanslıdır. mükkemmel aile ortamı, güzel arkadaşlıklar ve istedikleri herşeye sahip olan insanlar, işte o an gelene kadar bende bu muhteşem hayata sahiptim.

Ben Karen Yıldırım, hayatımı değiştirecek olan o gün çok normal bir şekilde başlamıştı. Rahat yatağımda gözüme gelen güneş ışığıyla gözlerimi mükemmel bir sabaha açtım, yavaşça yatağımda doğruldum ve kollarımı kocaman açıp rahatlamak için belimi esnettim,

Yataktan kalktım ve biraz etrafıma bakındım üniformam dünden hazırlanmış bir şekilde dolabımda asılı duruyordu, üniformamı görünce daha da bir heyecanlanmıştım hemen kalkıp elimi yüzümü yıkamak için lavaboya koştum, işim bittiğinde hemen odama gidip üzerimi değiştirdim ve koşarak odamdan çıktım.

Birkaç kez annem ile babama seslendim ama sanırım İzmir'de ilk günümüz olduğu için şirkette işleri çoktu, koşar adımlarla aşağıya indim tam tahmin ettiğim gibi annem bana bir not bırakmış ve güzel bir kahvaltı hazırlayıp babamla evden erken çıkmıştı.

O kadar heyecanlıydım ki alel acele iki üç lokms yiyip hemen evden çıktım, aslında yeni başadığım okul eve yakınmış ama yolları bilmediğim için bir taksi çağırdım ve gideceğim yeri söyledim, çok geçmemişti on beş dakika sonra çok güzel bir bahçesi ve kocaman üç farklı binadan oluşan yeni okulumun kapısına gelmiştim,

Derin bir iç çekip;
"işte şimdi yeni bir hayata başlıyorum"
Diye düşündüm ve kapıyı ittirip yeni okuluma yeni bir başlangıç için ilk adımımı attım.

Herşeyin her zaman ki gibi güzel geçeceğini düşünmüştüm ama işler istediğim gibi gitmemişti, buradaki insanlar sanki bir canavarmışım gibi bana bakıyordu ve neden olduğunu inanın bilmiyordum.

Zamanla arkadaş edinebileceğimi düşünmüştüm ne de olsa ilk günümdü, dik bakışları görmezden gelip sınıfımı bulmaya çalıştım ama sandığım kadar kolay değildi etrafa bakarak sadece  arıyordum.

Sanırım aramaya fazla kapılmıştım ki önümde duran kişiyi daha doğrusu kişileri görmemiştim
ve birine çarpmıştım.

çarpmanın etkisiyle dengemi kaybedip yere düşmüştüm,kalkmaya çalışırken;

"ah ben özür dilerim o kadar dalmışım ki seni fark edemedim"

Derin bir ses sahip olan adını dahi bilmediğim çocuk o bakışlara rağmen bana elini uzattı

"sorun değil sen iyi misin?"

"ben sanırım iyiyim"

onun farklı olduğunu düşünmüştüm kalkmak için elini tutmaya çalıştım ama o elini geri çekti ve az öncekinden daha sert bir şekilde yere düştüm canım çok acımıştı ama o sanki hiçbirşey olmamış gibi ayalcı bir şekilde önüme eğildi,

"ah özür dilerim elim kaydı"

Bunu söyledi ama ardından arkasındaki kişiler kıkırdamaya başladı etrafımıza bir sürü kişi toplanmıştı,

"ne yani senin gibi bir çöp bana çarpıp birde yardım mı bekliyor"

Dedi... Ayağa kalktı üstünü silkti ve alaycı bir şekilde gülmeye devam etti, istemsizce gözümden bir kaç damla süzüldü.

Kendimi toplayıp ayağa kalktım, damlalar gözümden düşmeye devam ediyordu ama bununda geçeceğine inanıyordum belkide çok saftım.

Neyse ki zil çalmıştı, ben daha fazla utanmadan herkes sınıflarına dağılmıştı bende sınıfımı bulmuştum, sınıfa girdiğimde öğretmen zaten çoktan sınıfa girmişti.

"evet şimdi yeni öğrencimiz kendini tanıtacak lütfen arkadaşınıza iyi davranın."

Ders öncesi olanlardan o kadar utanmıştım ki kafamı kaldırmadan birkaç cümle mırıldandım;

"Adım Karen Yıldırım, İstanbuldan babamın işi için dün buraya taşındık iyi anlaşacağımıza inanıyorum."

Sınıftaki sessizlik bir an bozulmuş ve tüm sınıf kıkırdamaya başlamıştı, yeni öğretmenim Sevda hanım "Sessizlik!" diye bağırdı ve bana teşekkür etti ve oturmam için boş bir yer gösterdi işte tam o sırada onu gördüm...

Devam edecek...