Umutsuz bir gün

22 4 0
                                    

Gökyüzü kadar kasvetli bir ruh haline sahiptim bugün tıpkı onun gibi akmaya hazır göz yaşlarım hazırda bekliyordu .
Peki dedim karşımdaki adama bakıp tamam senin istediğin gibi olsun . Bunu söylerken gözlerine bakmamaya dikkat ediyordum çünkü biliyordum bakarsam dayanamam ağlardım ve bu durum beni şuan olduğum durumdan daha çaresiz gösterirdi . Masadan kalkıp hızlı adımlarla uzaklaştım arkamdan seslendiğini duyuyordum ama artık bir önemi yoktu sonuç olarak onu bunalttığımı ve bir süre görüşmek istemediğini söyleyen oydu .
Dışarı adımımı atar atmaz bardaktan boşalırcasına yağmur yağmaya başlamıştı bende sanki bu anı bekliyormuş gibi ağlamaya başlamıştım için için pişman olmamışta değildim keşke dinleseydim belki pişman olmuştu diye geçirdim içimden çünkü onu gerçekten seviyordum ve oda ne tekrar onun o büyülü sesini duydum .
"Efsunnn , heyy beklesene " adımlarımı yavaşlatım ve bana yetişmesi için ona fırsat verdim
"Beni duymuyor olamazsın beklesene neden çocuk gibisin telefonunu unuttun yoksa beni tekrar görmek için numaramı yapıyorsun  , sana söylemiştim artık seni görmek istemiyorum Efsun ben bu hallerinden çok sıkıldım ben.."
Cümlesini bitirmesine fırsat vermeden telefonu elinden kaptım ve koşmaya başladım.  Gözyaşlarım yağmurla birbirine karışıyordu .
Koştum koştum koştum nereye gittiğimi düşünmeden sadece koştum tek istediğim biraz sessizlikti .
Yorulduktan sonra biraz durdum başım sıkıştığında hep yaptığım gibi kendimi babamın mezarında buldum .
"Keşke yanımda olsaydın baba seni çok özledim , senden sonra kimse beni sevmiyor çok çaresiz hissediyorum elimi neye atsam kurutuyorum tek isteğim mutlu olmak ..."
Babamla konuşmayı hep çok sevmişimdir ne zaman başım sıkışsa hep ona koşarım sanki hayatta karşımdaymıs gibi uzun uzadıya konuşur içim huzurla dolmuş bir şekilde eve dönerim ama bugün farklıydı huzursuz bir şekilde yağmurdan dolayı erken kararmış bir gökyüzü vardı ,ilk defa burada olmak ürpertmişti beni .
Hızlı adımlarla çıkışa yönelmiştim bazı sesler duymaya başlayınca hızlı adımlarım koşmaya dönmüş ve kendimi yola atmıştım tam bir adım daha atamadan ani bir fren sesi ile birlikte tarifsiz bir acı hissi yayılmıştı tüm vücuduma.
Gözlerimi açmaya çalışsamda yavaş yavaş kapanıyordu .
Tek hissettiğim alnımdan süzülen sıcaklık ve çevremdeki insanların korku dolu çığlıkları ...

KOLTUKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin