{MuiTan} Nieznajomy💫

~☆4☆~

(Fałszywy alarm, jeszcze ten rozdział uda mi się zrobić)

Pov: Tanjiro

Wstałem o 8 żeby przygotować się
Na pójście do szpitala z Muichiro. Nadal nie wierzę że mogło mu się to stać, pierwsze co zrobiłem to poszlem do kuchni żeby zrobić sobie jakieś śniadanie. Zobaczyłem tam Nezuko jedzącą płatki z mlekiem.

-Cześć Nezuko!

-*Coś powiedziała jak miała płatki w buzi*

-Nezuko, przełknij bo się zaraz udusisz!

-Khm,khm, cześć!

-Wychodzisz dziś gdzieś?

-Nie, chyba.

-Ja wychodzę o 10 więc nie szukaj mnie po domu.

-Wiesz że zaraz 9?

-CO, ZAGADAŁEM SIĘ!!

Zjadłem swoją kanapkę, umyłem zęby, ubrałem się spakowałem się w plecak. Jest 9:47 więc już wychodzę, ciekawe czy Mui nadal śpi... pożegnałem się z siostrą i wyszedłem z domu, kiedy byłem pod domem Tokito kiedy chciałem otworzyć drzwi, zrobił to za mnie Tokito! Nie śpi i jest przygotowany, albo nie nadal nie rozczesał włosów. Wytłumaczył się tym że boli go kiedy się czeszę, więc pomogłem mu w tym. Jego włosy po rozczesaniu są bardzo ładne. Wyszliśmy z jego domu, wtedy zauważyłem że cały czas patrzy się na mnie i zaczyna się uśmiechać. Nigdy go nie widziałem też w takim stanie, zapomniał smutną przyszłość i pozwolił sobie na bycie szczęśliwym.

Pov: Muichiro

Moje ciało dziwnie się zachowuje obok Tanjiro, czuję że się uśmiecham i rumienie. Teraz zauważyłem jaki jest piękny(d.a: wreszcie >:D) nie dziwię się że jak wszystko pamiętałem zakochałem się w nim. Może powinienem mu powiedzieć o tym śnie... nie to nie momęt na takie rzeczy!

-Za kilka minut będzie autobus.

-Okej...

-Hej, wszystko dobrze?

-Tak tylko się zamyśliłem!

Męczy mnie ten sen... może powinienem z nim o tym porozmawiać?? Nie, kiedy indziej.

~☆Time skip (w poczekalni)☆~

Czekamy już jakąś... nieskończoność. Najchętniej już bym sobie poszedł-

-Muichiro Tokito!!

-Tokito, twoja kolej.

Wstałem I poszłem do tej pani, patrzała mi coś przy głowie. Pytała mnie o jakieś inne, i wtedy padło pytanie czy moje ciało pamięta... odpowiedziałem że przy osobie która niby kochałem mam motylki w brzuchy, a kiedy jestem w szpitalu trzęsę się cały. I to była prawda! Popatrzała na mnie przez chwilę, spytała co teraz czuję. Odpowiedziałem tak jak czułem, powiedziałem że najchętniej bym z tąd wybiegł. I powiedziała coś w stylu:

-To jest dosyć żadki przypadek, ale twoje ciało będzie czuło się inaczej niż ty. Krócej mówiąc, twoje ciało zapamiętało!

-A z moją głowa??

-Wszytko dobrze, jesteś cały zdrowy tylko nic nie pamiętasz! Możliwe że twoje ciało będzie się bało przy kimś być, to może znajdziesz osobę która cię pobiła Tokito.

-To wszystko?

-Tak, dziękuję i dowidzenia!

-Dowidzenia.

Wyszłem od tej Pani i Tanjiro spytał czy wszytko dobrze. Powiedziała że jestem zdrowy, i że ja nie pamiętam ale moja ciało tak. Tanjiro spojrzał na mnie zdziwiony po czym spytał się mnie czy idziemy. Powiedziałem że tak, i Tanjiro powiedział coś o łące która jest blisko szpitala. Poszliśmy tam i było tam naprawdę pięknie! Idealne miejsce na... Na wyznanie miłości! Spojrzałem na Tanjiro i przyłapałem go jak patrzał na mnie. Odrazu odwrócił wzrok, chciałbym mu coś powiedzieć ale... On tak samo o mnie nie czuję... chyba czas żeby-

-Muichiro!

-Co?

-Um, o czym rozmawiałeś u Pani Shinobu??

-O tym że nie mam rodziny...

-Tak długo?

-Jeszcze o tobie.

-O mnie? Co o mnie powiedziała??

-Bardziej co ja o tobie powiedziałem.

-Prawda...

-Nie powiem.

-Ale-

-Musimy porozmawiać o jednym z moich snów!

Nie chciałem mu tego mówić ale też nie mogę mu powiedzieć że go kocham!!

-Ktoś kto wyglądał jak ja, krzyczał na mnie. Mówił że ja zabiłem tatę, że jestem najgorszym... bratem. Czułem że był dla mnie ważny... On cofając się nagle zniknął. Wtedy wstałem, ja nie- *sniff* niewiem *sniff* ja...

Nie wytrzymałem, znowu zaczęłem płakać, a Tanjiro mnie przytulił. Znowu miałem motylki w brzuchu... Ja znowu czułem ta dziurę ale teraz ona była w sercu...

~☆630 słów, raczej udało mi się zrobić rozdział :D, wgl znalazłam piosenkę i nie mogę przestać ją słuchać🤙☆~