Hilal ve Yeşil 1

3. bölüm;Hep böyle gitmez ki

Seelam!Arkadaşlarımdan aldığım müthiş tavsiyelerle güzel bir bölüm olur umarımm.Çok uzatmak istemiyorum öneriye açığım yorumları bekliyorum.İyi okumalar.

BERKAY
Kararım çok netti."Meryem abla,sosyal hizmetleri arayabiliriz...Kararımda kesinim..." "Berkay...Eminsin,değil mi?" "Evet...Arayalım..."

YAZAR
Meryem sosyal hizmetler görevlisiyle uzun bir konuşma yaptıktan,kanıt sunduktan,numara ve bilgileri de hallettikten sonra konuşmaya başladı."En kısa zamanda ilgileneceklermiş.Şimdilik bizde kalmanı ve ailenle iletişimde bulunmamanı söylediler.Berkay...İyisin,değil mi?" Berkay biraz durup cevap verdi,"Evet Meryem abla çok teşekkür ederim.Bu iyiliğini asla unutmaycağım..." "Gel buraya!" Meryem,Berkaya sıkıca sarıldı.

EREN
Üstüme siyah,kalınca bir sweet geçirdim.Altımdaki haki pantolonla okdukça güzel olmuştu.Saçlarımla çok uğraşmamıştım.Kapşonu geçirdim ve odamdan çıktım.Odanın kapısını kapattıktan sonra salonda oturmuş telefona sadece bakan Berkay'a seslendim."Berkay dışarı çıkıyorum gelsene." gözünü bile ayırmadan cevapladı, "Sen çık Eren ben istemiyorum." telefona bakmaya devam ediyordu. "Bir sorun mu var?"diye sordum."Hayır.İstemiyorum sadece." dedi.O yeşil gözleri hala telefondaydı ve bu beni endişelendirmedi değil.

Usulca Berkay'ın uzandığı koltuğa yaklaştım.Hala bana bakmıyordu.Hızlı bir hamleyle telefonunu elinden aldım.Kolu 1 saniyeden az bir süre havada kaldıktan sonra kolunu koltuğa bıraktı.Sol kolu başının altındaydı.Telefonu almak için hiç çabalamamıştı.Bu durum karşısında sadece,"Telefonumu bırakır mısın Eren?" demişti."Berkay sadece neye baktığını merak ediyorum." Benim ani hareketim sırasında refleks olarak telefonu kapatmıştı.Açması için yalvarır gözlerle ona baktım.Yavaş bir göz kırpışla bakışlarının yönünü değiştirdi.

"Olmaz." dedi sadece."Berkay,hani birbirimizden bir şey saklamıyorduk?" "Özel hayat." Hala böyle davrandığı için elimi uzatıp ateşine baktım.Biraz ateşi çıkmıştı."Üşüyorsun,değil mi?"gözleri aşağı indi."Evet." annemi çağırmak için telefonla birlikte salondan çıktım.

Annem işe gitmek üzere hazırlanıyordu.Dalgalı kestane rengi saçlarını topluyordu.Yanına yaklaştım ve "Anne,Berkay'ın ateşi var ve çok garip davranıyor..." Saçlarına geçirdiği siyah tokayı 3 kez döndürüp bana baktı."Tamam Eren'im bakarım şimdi ben ona.Sen nereye?" Mutsuz bir şekilde,"Dışarı gidiyordum ama Berkay böyle yapınca keyfim kaçtı." Annem makyajını bitirmek için önüne döndü ve konuşmaya devam etti."Anladım.Sende gel istersen.Ama sıkılırsınız bugün nöbetteyim." "Yok bende yatıp bi şeyler izlerim." Çantasını alıp salona doğru yürürken,"Tamamdır canım."

BERKAY
Eren'in telefonumu alması oldukça sinirimi bozmuştu.Eren her zamanki gibi.Ben telefona bakıyorsam şüphelenir.Eskiden parmak izi telefonumda kayıtlıydı.Şimdi ise onunkini sildim.Evet.Ondan bir şey saklıyorum.Fakat bence öğrenmesi bir şey değiştirmez.İstemiyordum söylemek.

Meryem abla salona girdi."Berkay?İyi misin?" elini tam anlıma götürecekken,elini itip,"İyiyim ben.Bir şeyim yok." dedim.Meryem abla ısrar edince kapşonu açmak zorunda kaldım.Ateşime baktı ve "38 civarı.İlaç vereyim biraz toparlarsın." dedi."İstemiyorum.Bi şeyim yok benim." Meryem abla üzgün bir surat ifadesiyle konuştu,"Berkay,hadi ama?Neden her dediğimi geri çeviriyorsun!?Israr yok ilaç içiyorsun ve toparlayınca hava almaya çıkıyorsun Eren'le."

Artık söyleyecek bir şey kalmayınca başımla onaylıyorum ve ilaç içmek üzere mutfağa gidiyorum.Meryem ablanın verdiği ilacı içip Eren'ne telefonumu vermesi için elimi uzatıyorum."Ne var?" diyor anlamamış gibi."Telefonum." "Nopee!Ne olduğunu söyleyene kadar vermiyorum." Sinirimi bozduğu için salona gidip aynı yere tekrar uzanıyorum.