Hilal ve Yeşil 1

1. bölüm;ilk gece gezmesi

Heyy Zepse'ye çarptın dostum!Hayır hayır.Yaşım veya kim olduğum önemli değilll!Hikayeye bak bana değil!!Off hikaye yazmayı özlemişimm!Bu benim sosyal medyada yayınladığım ilk hikayem oluyor.Beğenirseniz lütfen destek olur musunuz?Bir iki yorum bile beni çok mutlu eder emin olun! İyi okumalar dostumm ^-^

BERKAY
Her gün.Her gün mü aynı şey?Evdekilerin söylediğim her şeye verdiği ağır tepkilerden bıktım.Öz abimin bile bana böyle davrandığı zamanları görecekmişiz.Canım o kadar sıkkındı ki arkadaşım çağırdı bahanesiyle gecenin 10'unda attım kendimi dışarı.

"Bugün hilal var.Ne güzel görünüyor..." dedim kendime.Bulduğum boş bir banka oturup,en yakın arkadaşım,Eren'i aradım."Alo?Noldu kardeş?" sesi kıkırdaşmalı bir sohbetin içinden geliyordu."Hiç.Attım kendimi dışarı şimdi de oturuyorum gelsene diyecektim." "Hee kanka ben dışardayım zaten gel istersen sende.Kuzey,Arda ve Emre var yanımda." cevap vermeden bir süre durdum."Berkaaay?Orda mısın?" "Ah..Evet burdayım.Gelirim.Gelirim de nerdesiniz?" "Kanka marketin oralardayız sen önüne gel biz de geliyoruz şimdi." "Tamamdır kapattım."

Markete doğru gidiyordum.Kuzey'in bana seslenişiyle kafamı yerden kaldırıp el salladım.Çok mutlu görünüyordu.Aslında çok sakin çocuktur.Ama espirileri serttir,en sakin anınızda gülme krizine girersiniz.

"Vay!Sizi bu saatte dışarda görebilir miydik Berkay bey?" "Çok mu komiksin Emre'mmm" "Evet komiğim tabii ne sandın ya" "Şşş!Annem arıyor susun!" Kuzey uzaklaştı.

"Berkay sana bi şey olmuş.Beyler çalıştırın saksıları." "Hocam bence uykusu var." "Bence sıkıldı." Kuzey aramıza döndü ve "Ne kaçırdım?" dedi."Bu çocuğa ne oldu onu araştırıyoruz.Sende çalıştır saksıyı." "Hocam bence aşık olmuş."
"Ya çüş ne abarttınız bi şeyim yok benim."

"Bence de aşık hocam." "Ardaa!" "Ne var öyle görünüyorsun." "Lan bu yeşil hoodie...Kanka...Sen harbi aşıksın dimi lan?" "Yok be kardeşim ne aşık olcam hırka bulamadım aldım direkt." bu hırkanın uzunca bir hikayesi ve bolca kalp kırıklığı var.Umarım bu hikaye çevreye çok fazla yayılmaz.Yoksa herkes kötü biri olduğumu düşünür.

"Abi şimdi farkettim de,sen grupta niye yoksun lan?" grup mu? "Ne grubu ki?" "Öylesine.Takılıyoruz." "Kimler var ona göre alın beni de." "Ben,Emre,Eren,Arda,Gökhan,Havin,Gizem,Elif,Ceylin." "Tamam al beni de." "Tamamdır Berko başkan." "Bir isteğim daha var.BANA BERKO DEME KUZU!" Kuzey'e omuz atıyorum gülerek."Tamamdır Berkay abi özür dilerim.Lütfen affet yalvarırım!" uzunca bir gülüşmeden sonra oturacak bir yer buluyoruz."Aga böyle çok sıkıcı lan.5 kişi olmak kötü yaa.Birilerini mi çağırsak?"

"Eren,kızlar zaten gelmezler.Gökhan da hani şey ya...?" "Ne?Ne oldu lan Gökhan'a?!" "Berkay sakin ol.Ufak bi kavga olmuştu ama araya bıçak soktuğu için 9 ay gözaltı var." "PEKİ BUNLAR YAŞANIRKEN BANA NİYE HABER VERMEDİNİZ?!" "B-berkay özür dilerim ama söylesek ne değişirdi ki?" "EN AZINDAN ARKADAŞIMIN HAPİSTE OLDUĞUNU ÖĞRENİRDİM!" Sinirle ayağa kalkıp uzaklaşmaya başlıyorum.

Eren arkamdan geliyor ve kolumu tutup,"Berkay,haklısın söylememiz gerekirdi biz de neye uğradığımızı şaşırdık kusura bakma." "Eren!Beni rahat bırak!Gruba da almayın ve arama!"Büyük bir sinirle Eren'i itip yoluma devam ediyorum.

Uzunca bir yoldan sonra bir grup genç dikkatimi çekiyor."Ya kanka napıyosun yaa üstüme niye su döktün!" "Eğlence olsun diye.Hadi git bakalım şimdi eve kolaysa!" "Of Meriç!" Bu kız...Sanırım yanındaki,sevgilisi.Ya da diğeri mi?Bilmiyorum.

Takıldıkları parkta oturuyorum kendi kendime.Bir çocuk geliyor yanıma,"Selam!" uzattığı elini sıkıp,"Merhaba." diye yanıt veriyorum.Çok tatlı birine benziyor.Sarı,uzun saçlı,yeşil gözlü bir çocuk.Sıradan sarışınlar gibi değil.Oldukça güzel duruyor ve yapay olmadığı apaçık belli.

EREN
"Off!Abi çıldırıcam!Gecenin köründe nereye gitti tek başına!" "Eren?Karışmak gibi olmasın ama...Berkay 17 yaşında.Kendini koruyabilecek yaşta,değil mi?" "HAYIR ARDA!DEĞİL!HERKES ONU...ONU TİPİ YÜZÜNDEN ŞEY SANIYOR...YA TACİZE UĞRARSA?!YA BİRİ NONOŞ DİYE SALDIRIRSA?!YA MANYAĞIN BİRİ KEYFİNE ÖLDÜRÜRSE?!SEN İYİ MİSİN?17 YAŞINDA BİR ERKEK DİYE KENDİNİ KORUYABİLECEĞİ ANLAMINA GELMİYOR!ÖĞRENİN ARTIK ŞUNU HAYAT MASUM DEĞİL!"

"E-eren tamam.Sakin ol buluruz şimdi!Arıyorum bak!" Olmuyor kendimi toplayamıyorum.Daha kötü oluyor.İyi hissetmiyorum.Kalbim,hızlanıyor,durmadan.
Onu bu kadar önemsemem anormal bir hal almaya başladı.Normalde geç saatte dışarı çıkmasını engellerdim ama şimdi ne oldu da...Nasıl izin verdim?Nasıl unuturum Berkay'ın bu hallerini?

13 yaşından beri böyleydi.Hep inatlaşır,onu üzen en ufak harekette o ortamdan kendini soyutlar,hatta bir daha dönmezdi.O yeşil hoodie...Onu üzen bir şey olduğuna emindim ama...Ne olduğunu bulmam imkansız!Berkay bu.İstemediği hiç
bir şeyi yapmaz,çocuklaşır.17 yaşında ama hala küçük bir çocuk kadar saf ve korkak bir kalbi var.Annem eskiden bana onu korumamı söylerdi.

Onun bana emanet olduğunu,onu da savunmam gerektiğini.Bende bu yüzden böyle oldum.Halimden gayet memnunum.Onu seviyorum ve hep onu koruyacağım.Aile içinde yaşadığı şeyleri bir tek ben bilirim.Çok üzülüyor ailesine.Annesi...Babası ve annesi asla anlaşamaz,her Allah'ın günü kavga ederler.Durmuyorlar.Annesi,babası hatta onu en çok kollayan abisi bile artık onu ciddiye almıyor ona şiddet uyguluyor ve sürekli kavga ediyor.

Bütün bunlardan kurtulmak için dışarı çıkıyor sadece.Çoğunlukla bizde kalıyor.Annem aile durumlarından haberdar olduğu için onun geceleri bir sorun olduğunda sormadan gelmesine izin veriyor.Annem bir kaç kez sosyal hizmetler teklif etti fakat Berkay yetimhanede kalmak istemediği için reddetti.Benim babam yok.Annemle de sorunum yok.Tek çocuk benim.Çalışıyorum.

Annem bir doktor.Bazen Berkay'a onu evlatlık alma fikrini bile sunuyor ama Berkay insanlara yük olmak istemediğini söyleyip sıyrılıyor.

BERKAY
Çocuk yanıma oturup konuşmaya başlıyor."Hey arkadaş olmak ister misin?" Cevap vermiyorum."Uhmm?Peki?Kolay sorularla başlayalım.Ben Meriç.Senin adın ne?" Oldukça kibar konuştuğu için bir şans veriyorum."Berkay." "Çok güzel.Tanıştığıma memnun oldum Berkay.Burda mı yaşıyorsun yoksa dışardan mı geldin?" "Burda yaşıyorum" "Tamam.Kaç yaşındasın?" "17" "Ah!Bende 17 yaşındayım." "Gitmem gerek." Ayağa kalkıp uzaklaşmaya çalışıyorum.Meriç adlı çocuk bana bir kağıt uzatıyor."Numaram.İstediğin zaman yazabilirsin.Arkadaş olmak isterim." diyip gülümsüyor.Kağıdı alıp cebime atıyorum.Aniden önüme biri atlıyor.

BÖLÜM SONU
Heyy tekrar Zepse'ye çarptın sakar!Kısa bölüm.Evet.Normalde daha uzun olurdu ama gerçekten takatim kalmadı.Bir an önce tepkileri görmek istiyorumm!Pek iddialı biri değilim tutmasını da çok beklemiyorum.Tavsiyelere açığım her türlü yorum kabul ediyorum.Umarım güzel olmuşturr.Yüksek ihtimalle 2 kitaplık bir seri olur.Tutmazsa tek kitapta da bitebilir.AMA BEN O ACIMASIZ VE KİTLESİ İSTERKEN AÇ GÖZLÜLÜK YAPIP DEVAM ETTİRMEYENLERDEN OLMAM! 😾 Şaka bir yana beğenenler olursa devamı da olur işim ne ki.Zepse'den bu kadarrr!Kendinize iyi bakın,Hilal gecelerindeki esmer yeşil gözlüleri unutmayınn!