To Own Her

Chapter 3: Aristotle

Astridity's Pov:

Three days na akong naka confine dito sa ospital...meaning three days na akong binabantayan ni Aris...ha?
Close yarn?, 'Aris' agad...

Hindi ko na napansin na tumatawa na pala ako ng mag isa. Napansin ko nalang nung bumukas ang pintuan at iniluwal nito si Aris na nakangiti...as usual. Napansin ko rin na may dala siyang pagkain at...bulaklak?

Para saakin ba yan?. Ehe enebe Aris kakilegs ka...

Napatigil ako sa pagsulyap sakanya nang mapansin niya ako.

"Naks!, baka matunaw naman ako niyan."
Pang-aasar niya sa akin habang inaayos ang pagkain na nakabalot.

"H-Hindi no! Who you kaba ha?"
Naaasar na tugon ko sakanya.

"Huwag ka mag alala...i got no intention to hook up with you. I know you have a husband."

Napatigil ako nang sandali ng marinig ang mga salitang lumabas sa labi niya...He knows? H-How?

Tumingin ako sakanya na bakas ang pagkagulat sa aking mukha.

"You need me to explain right?, nagtataka ka kung paano ko nalaman."
Seryoso ang ekspresiyon nito...hindi kagaya ng kadalasan kong makita na nakangiti lang.

Huminga muna ako bago magsalita.
"H-How did you know?" Pagtatanong ko na may halong kaba.

"Pinsan ko si Calix."

Mas lalo pa akong nagulat sa naging sagot niya...P-Pinsan? The heck?...alam ba ni Calix na nandito ako? A-Ayoko ng bumalik dun.

"S-Sinabi mo ba kay Calix na nandito a-ako?"
Ilang segundo ang itinagal bago makasagot si Aris sa aking tanong. And to be honest every second that has been passing is literally k*lling me.

"Don'y worry. Magka away kami ni Calix...ever since we are young i never became close to him, kaya hindi niya alam na nandito ka, Astrid."
Naka hinga naman ako ng maluwag as in sobrang luwag! Kasi...hindi alam ni Calix...

"Thankyou!, jusko!, ang buong akala ko talaga alam niya eh!...by the way bakit hindi mo sinabi kay Calix na nandito ako?...i mean magkagalit kayo pero...mag pinsan parin kayo no."

'Ang daming tanong ses? Buti nga di alam eh...'
Pagkontra ng sarili kong isipan, tse.

"Sinasaktan ka niya hindi ba?"
Biglaan niyang sagot.

Nasaan na ngiti neto? Bakit ang seryoso?

"A-Ano...kain na tayo?"
Bakit ako nauutal? Nerbyos lang?

Nawala naman ang kaba ko nang ngumiti na rin siya sa wakas...

"Sige. Let's eat."
Maikling sagot nito.

Nakakapagtaka...mag pinsan ba talaga itong si Aris at Calix?
Bakit ang bait naman netong si Aris?
Si Calix kasi SOBRA...sobrang sama.

Tumingin ako kay Aris na kumakain sa tabi ko. nahalagilap naman ng dalawa kong mga mata ang bouquet ng bulaklak sa maliit na mesa sa tabi ni Aris.

"Para kanino yang bulaklak?"
Isang tanong na akala ko ay sa sarili ko lang nabanggit...ngunit mali pala ako. Nasabi ko pala ito kay Aris...at ang lakas pa. Harap harapan talaga?

Napatigil naman sa pagkain si Aris at tinitigan ako...what?

"Para sayo."

Ha? For me? Really? Nakuuu first time!

Nakatulala lang ako sa hangin matapos banggitin ni Aris ang katagang 'Para sayo.'