children of victory

13| Bayan Furuya

Her şey tam olarakta burada birbirine girmeye başlamıştı.
Bir yanda Ouzou, Akira savaşı devam ederken bir yandan da Ryuuji, 8 yıldır bir türlü açılamadığı kıza açılmaya karar vermişti.

Şimdi nerede miyiz?
Tabii ki de Furuya'ların evinde.

"Yeter be kardeşim. Kız, altına sıçtığın andan beri tanıyor seni." Kota, aynanın karşısında saçını düzelten kardeşine hitaben konuşmuştu.

"Bugün kusursuz olmalı kardeşlerim!" Ryuuji bir savaşa gider gibi davrandığında Kota oturduğu koltuktaki yastığı kendi kafasına bastırmıştı belki bayılırım da kurtulurum düşüncesiyle.

"İddiaya girelim." dedi Ouzou elinde kahvesiyle odaya girerken "Ryuuji yine teklif edemeyecek." dedi ve tek kaşını kaldırarak aynanın karşısındaki kardeşine baktı.

"Edeceğim, Ouzou. Her şeyine varım." dedi Ryuuji aynadan ceketini de düzeltirken.

"Üff, ilk defa bu kadar kendine güveniyor ha!" dedi Kota hafif şaşkın hafif gururlu bir şekide. "Yoksa Ouzou'yla mı takılıyorsun?" diye de devam etti Kota.

"Ouzou'yla takılan sensin." dedi, Ryuuji imayla. Kardeşlerinin basket takımına seçilmesi herkesten çok Ryuuji'yi şaşırtmıştı. İlk duyduğunda alınmış, kendini dışlanmış hissettmişti doğal olarak ama sonradan kardeşlerinin kendini düşündüğünü anladığında yumuşamıştı. Yine de laf çarpmak hoşuna gidiyordu.

Diğer ikili ise bu konuda kendilerini her zaman mahçup hissedeceklerdi.

Ouzou saate baktı ve konuşmaya başladı. "Ne zaman buluşacaksınız?" diye sordu.

"Saat ikide." dedi Ryuuji aynadan ceketini son defa düzelterek.

"Bir sorunumuz var." dedi Ouzou gerilerek.

"Neymiş?" Ryuuji merakla kardeşine dönmüş, kardeşinin saate baktığını görünce korka korka kafasını saate çevirmişti. Saat ikiye gelmek üzereydi ama kendisi halen evdeydi?

Aceleyle sehpanın üzerindeki araba anatarını aldı, telaşla telefonunu cebine atarken diğer elinde olduğunu fark etmediği cüzdanını aramaya başladı. Elindeki cüzdanı fark ettiğinde ise avcunun içiyle kafasına bir tane yapıştırdı. Acele ederek kapıya ilerlerken iki kardeşi arkasından bakakalmıştı.

"Aramızdaki en sakin olacak bir de, peh." dedi Ouzou elindeki kahveden yudum almadan hemen önce.

Ryuuji kapıyı açıp dışarı çıkacaktı ki karşısındaki simayla duraksadı. Burada görmeyi hiç beklemediği için afallamıştı.

Sarı saçları, kırmızıya çalan gözleri, burnunun ucuna kaymış gözlükleriyle küçük kız kardeşi karşısında duruyordu.

Réna Furuya.

"Selam abi." diyerek mor bavulunu Ryuuji'nin yanına bırakmış ve içeri adımlamıştı Rena, zarif hareketlerle. Ev tam da bıraktığı gibiydi. Sadece bir iki avize değişmişti, tek farklılık buydu.

"Benim adamım gelmiş!" Ouzou sevinçle küçük kardeşine ilerlerken Réna'da kollarını açmıştı sarılmak için.

"Uzamışsın bayağı." Kota'da kardeşiyle konuşurken uzun süredir yurtdışında olan kardeşlerinin gelmesiyle hem şaşırmış hem de mutlu olmuşlardı.

"Uzadım tabii, siz de büyümüşsünüz. Babam söyledi, üniversiteye bir buçuk yıl aradan sonra devam etme kararı almışsınız. Aşırı mutluydu." Réna konuşurken yavaşça arkasındaki kapıya doğru dönmüş, hâlen kapı pervazında dikilen abisine bakmıştı dudaklarını büzerek.

"Beni gördüğüne sevinmedi sanırım." Réna'nın cümlesiyle Kota ayağa kalktı yavaşça.

"Heyecandan ablası heyecandan." dedi alayla.

"Sevgilisi mi var!" Réna gururla konuşurken Ouzou kafasını iki yana salladı.

"Dur kız. Var daha ona." Ouzou'nun cümlesiyle Réna gözlerini olabildiğince kıstı. Ne zaman bir şey hatırlamaya çalışsa gözlerini kısardı, alışkanlık olmuştu ona.

"Yoksa, YOKSA!" Réna sevinçle bağırırken Ouzou korkarak ondan uzaklaşmıştı. "Erika'nın bana anlattığı çocuk sen misin? Tabii yaa, nasıl da aklıma gelmez!" Réna'nın ağzından çıkan cümlelerle Ryuuji Réna'ya dönmüş ve devam etmesini beklemişti.

"Ne dedi başka?" Ryuuji kendine yavaş yavaş gelirken merakla konuşmuştu.

Réna yavaşça kolundaki saate baktı. "Bir çocukla buluşacağını ve geç kalırsa ne kadar sinirleneceğinden bahsetti." Réna'nın cümlesiyle, Ryuuji'nin gözleri duvardaki saate kaydı hızlıca ve yutkundu.

Réna'yla konuşurken geç, hatta çok geç kalmıştı.

"O kızı üzersen seni balıklara yem yaparım abicimm!" Réna, Ryuuji'ye sahte bir gözdağı verirken Ryuuji hepsine el sallamış ve arabasına ilerlemişti.

"Biz de mi gitseydik ya!" Kota, endişeyle konuşurken Réna kapanan kapıyla birlikte kendisinden oldukça uzun olan iki ağabeyini de kollarından tutup koltuğa ilerletmişti.

"Siz bana ilk başta basketbola başlama nedeninizi anlatın bakalım." demişti Rena, hafif azarlar tonda merak içeren sesiyle.

Yurtdışı seyahati bitmişti ve uzun süredir ilk defa evinde hissediyordu. Sadece bir sorunu vardı. Kendisi gibi sarı saçlara sahip olan okyanus gözlü çocuk.

.
.
.
.
.
.
Ryuuji açılsın da
Takuma'ya geçsin olaylar
değil mi🌟